Een boek dat begint met “Het was een goede dag voor een onthoofding” heeft gelijk mijn aandacht. Dat én een mooie beschrijving van Den Haag in het jaar 1525 én een kaart van de stad is een mooi begin van dit boek. Esther Teunissen heeft de feiten van de geschiedenis van Den Haag op een mooie en vlotte manier door het verhaal geweven. Het verhaal bleef daardoor goed leesbaar en werd geen moment saai omdat ze de geschiedenisfeiten goed weet te doseren. 

De hoofdpersoon in Duimkruid, de aanklager Oem heeft gelukkig hart voor de zaak van Frederik en zijn moeder en probeert alles goed te onderzoeken. De hele zoektocht verloopt wat ingewikkeld, er komen veel bijzaken bij die het een hele puzzel maken voor de lezer. Het geheel doet een beetje detectiveachtig aan omdat Oem als een middeleeuwse rechercheur zich in de zaak vastbijt en het recht wil laten gelden. De persoon waar alles om draait krijgt geen ruimte om zijn verhaal te vertellen, hij blijft een beetje een jongen die in de kerker vastzit, wachtend op verlossing of de doodstraf. Alle hoofdstukken hebben een datum als titel en dat zorgt ervoor dat je spanning toeneemt want is er nog tijd genoeg om dit allemaal op te lossen? 

Is Duimkruid een (vrouwen)thriller? Een thriller (afgeleid van het Engelse to thrill, in vervoering brengen) is een spannend misdaadverhaal waarbij de klemtoon ligt op actie en gevaar. Het onderscheid met een whodunit ligt erin dat de schurk al vóór de ontknoping bekend is. Het doel is de lezer of kijker voortdurend in spanning te houden. (bron: encyclo.nl) 

Ondanks dat je vanaf het begin niet weet wie de dader is weet je wel dat Frederik, de verdachte in deze zaak het niet is en het blijft tot het allerlaatste hoofdstuk spannend of zijn straf (doodstraf in kokende olie) door zal gaan of niet. Dat maakt Duimkruid een echte thriller en ook zeker een vrouwenthriller.