Astronaute en bevelvoerder May (Maryam) Knox wordt wakker in een verlaten ruimteschip dat uit koers is geraakt en ernstige mankementen vertoont. Haar korte termijn geheugen is aangetast en ze kan zich niet herinneren wat zich heeft afgespeeld op de Hawking II en waar haar team is gebleven. Samen met de AI van het ruimteveer, die May naar haar moeder vernoemt, slaagt ze erin zichzelf en haar ruimteschip enigszins op te lappen. Ze stuurt een SOS signaal uit dat wordt opgepikt door onder andere haar ex-man dr. Stephen Knox. Wat May op dat moment nog niet weet is dat er sabotage in het spel is. Wie heeft er belang bij dat May en de Hawking II nooit de aarde zullen bereiken en waarom?

Direct vanaf de opening neemt Donkere nacht de lezer mee in een aaneenschakeling van actie, gezien door de ogen van May en haar ex man Stephen. De gebeurtenissen in het op drift geraakte ruimteschip worden afgewisseld met flashbacks rond het ontstaan en verloop van de relatie tussen beide echtelieden. Deze hoofdstukken bevatten een hoog gehalte aan romantiek en staan daardoor in schril contrast met de grimmige sfeer in de ruimte. Naast een ramp en survival avontuur lijkt het alsof de auteur er ook een complottheorie in heeft willen stoppen, overgoten met een dikke laag romantiek. Hoofdpersonen May en Stephen zijn net genoeg uitgewerkt om hun functie voor de verhaallijn te vervullen, maar zijn beiden niet bijzonder sympathiek. May is extreem onafhankelijk, hard en bij vlagen egoïstisch, terwijl Stephen in al zijn genialiteit volgzaam en zwak is. May herinnert zich niet waarom zij en Stephen uit elkaar zijn gegaan en de flashbacks werken toe naar deze climax vlak voor het vertrek van May naar de deep space. Alle bij personages zijn of cliché of over the top neergezet, waardoor hun motieven soms twijfelachtig zijn. De enige uitzondering hierop vormt de AI van de Hawking II, Eve. Zij is van groot belang voor de geestelijke gezondheid van May en onder haar invloed ontwikkelt Eve een eigen stem, vol humor.

Hoewel Donkere nacht zich in de toekomst afspeelt en er sprake is van technologische vooruitgang is hier in de dagelijkse gang van zaken niet veel van te merken. Het verhaal wordt voortgedreven door de actie en het is niet moeilijk voor te stellen hoe het een en ander er uit kan zien op het witte doek. Ondanks dat genoemde actie er voor zorgt dat de lezer geboeid blijft zijn er ook momenten waarop het verhaal inzakt of vertraagt door de veelheid aan technische details. Voor de liefhebbers van dit genre zal Donkere nacht zeker een aanrader zijn, maar ondanks de romantische verhaallijn staat het onderwerp te ver af van de typische vrouwenthriller en ontbreekt het de hoofdpersonages aan diepgang en invoelbaarheid.