Sookie woont met haar vader Michael in Edingburgh. Destijds heette Michael Mikhail Pavlik en was hij nog een gevierde wetenschapper in het Vector Instituut in Novosibirsk. De omstandigheden maakte dat hij en andere wetenschappers eind jaren tachtig naar het Westen zijn gevlucht. Als hij wordt vergiftigd gaat Sookie achter de daders aan.
In Amsterdam komt Alex erachter dat de kist van zijn moeder uit het gezamenlijke graf van zijn ouders is verdwenen. Net als Sookie haar vader, heeft ook de vader van Alex een Russisch verleden. Heeft dit er mee te maken of is het toeval? Het lijkt erop dat iemand jacht maakt op de gevluchte wetenschappers en de virussen die ze meegenomen hebben.
In 2016 werd tijdens de weken van het spannende boek het geschenkboekje Vector uitgereikt, geschreven door Simon de Waal. Een compact, spannend verhaal. Met Systema gaat het verhaal verder. Heb je Vector gelezen dan zal er dus zeker enige herkenning zijn.
Systema heeft meerdere verhaallijnen die zich afspelen in diverse plaatsen. Zoals Amsterdam, Londen en Moskou. En al deze lijnen staan in verband met elkaar. Staan ze eerst nog ver van elkaar af, naarmate het verhaal vordert komen ze steeds dichter bij elkaar. De gevluchte wetenschappers hebben gevaarlijke virussen meegenomen en verstopt. En nu wil iemand al deze virussen in zijn bezit hebben.
De Waal laat in de uitwerking van de personages duidelijk een onderscheid zien in goed en kwaad. Sookie en Alex (goed) zijn zeer sympathiek neergezet, en de mensen die de virussen terug moeten halen (kwaad), profileren zich als echte criminelen en draaien hun hand niet om voor een moord meer of minder. Er wordt verder weinig over de personages verteld, waardoor ze enige diepgang missen. Voor de lezer geeft dit wel de mogelijkheid zelf de karakters vorm te geven. Als we zien hoe het boek eindigt is het misschien ook wel een bewuste keuze om de personages (nog) niet volledig uit te diepen.
De wisselende verhaallijnen en perspectieven in Systema volgen elkaar voortdurend vlot op en het verhaal staat dan ook geen moment stil. Hoofdstukken worden dikwijls afgesloten middels een cliffhanger waardoor de leeshonger voortdurend aangewakkerd blijft. Ook de toegankelijke schrijfstijl en de filmische verteltrant doen meeslepen en de verbeelding wordt continu aangesproken. De spanningsboog is niet al te hoog, maar toch gebeurt er genoeg en zit er meer dan voldoende snelheid in het verhaal om verbonden te blijven. De onverwachte plotwendingen laten afvragen waar het verhaal naar toe gaat. Door recente gebeurtenissen in het verhaal te verweven, komt het allemaal dichtbij waardoor er een realistisch beeld wordt gecreëerd. Iets wat wel eens echt kan zijn, maar het zou ook een goed script voor een televisieserie kunnen zijn. De Waal heeft met Systema een mooie misdaadroman neergezet waarbij het eind laat vermoeden dat het verhaal nog niet helemaal afgerond is.
Systema is een spannende misdaadroman met beeldende beschrijvingen die een realistisch beeld weergeven.
Net als eerder bij Nemesis was het ook bij Systema de vraag of dit boek wel een vrouwenthriller is. Na het lezen van Systema kan ik vol overtuiging zeggen dat de misdaadromans van Simon de Waal zeker een plekje verdienen op de site. Vooral onze lezers die graag spannende misdaadromans lezen, die toegankelijk en beeldend zijn geschreven en waar een heel klein flintertje romantiek in te vinden is, zullen dit boek met veel plezier lezen.
