|
Vijf jaar eerder lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Nick en Susan zijn gelukkig in een door Nick verbouwd pand en voorzien van prettige buren naast hen. Toch begint het bij Susan te kriebelen. Ze wil graag verhuizen en een nieuwbouwproject lijkt de uitgelezen kans om deze stap te zetten. Ook haar man weet ze in haar plan mee te nemen en als ze dan ook nog eens zwanger raakt neemt niemand haar dit geluk meer af.
We lezen ondertussen dat er een man zich niet helemaal laat zien wie hij in werkelijk is. Bezig met louche praktijken en met duidelijk een doel voor ogen is het een kwestie van afwachten voor de lezer in de gaten krijgt wat zijn bedoelingen zijn en tegen wie deze zijn gericht.
Susan de Winter is op en top vrouw. Compleet met uiterlijke onzekerheden en het lief en leed willen delen met een beste vriendin. Ook in de inmiddels verrezen nieuwbouwwijk lijken zowel Nick als Suzan hun draai te hebben gevonden. Iedereen is aan de klets over baby's en ook hier deelt men het nodige uit de privésfeer met elkaar. Natuurlijk is daar de aantrekkingskracht voor een buuurman, iets wat Susan maar moeilijk kan handelen, net zo min als het vreselijke bericht wat ze te horen krijgt over haar vriendin Yvonne.
Auteur Diana van Bezouwen schreef in 2009 Spiegeltje, spiegeltje en heeft met dit boek de overstap gemaakt naar uitgever Elikser. Wederom heeft ze met De babyfoon een verhaal neergezet wat goed aansluit bij ons publiek. Weliswaar reken je De babyfoon eerder onder de noemer spannende roman maar toch, de auteur heeft wel de juiste elementen bij elkaar weten te sprokkelen zodat er een duidelijke spanningsboog is ontstaan en het plot niet vroegtijdig wordt weggegeven. Door het eerste hoofdstuk zo neer te zetten weet de lezer direct dat er iets heeft plaatsgevonden. Ze weet ons lang in het ongewisse te laten over zowel de dader, de connectie tussen mensen, achter wie schuilt het kwaad en wie heeft wel de juiste bedoelingen. En dan is er nog de babyfoon...
Een verhaal over een vrouw met het hart op de tong. Over vrouwelijke pluspunten en het uitvoerig bespreken van datgene waar we ons allemaal wel iets bij kunnen voorstellen. Schuwt niet om het beestje bij de naam te noemen, maar dan wel zo verpakt dat het niet over de top gaat. Soms net iets te veel gebruik gemaakt van het cursief en het slepende effect in de dialoog maar de opbouw en afwerking zijn prima.
Een vrouwenthriller? Ja. Eentje die echt de aandacht verdient en waar veel meningen over zullen zijn. Diana
Bezoekersreacties:
|
