|
Nog voor de dansschool zijn deuren heeft geopend ontstaan de eerste barstjes in hun relatie. Scheurtjes die wellicht al langer aanwezig waren maar nu vrij spel krijgen. In eerste instantie lijkt alles zich goed te ontwikkelen, maar als iedereen zijn of haar plek heeft ingenomen komen gevoelens als jaloezie en onbedwingbaar verlangen naar de oppervlakte.
In de proloog lezen we dat Angela een man is kwijtgeraakt waaraan ze haar hart had verpand. Dat hij met grof geweld om het leven is gebracht, is voor haar niet te bevatten. We lezen ook het daderprofiel en direct valt op hoe clichématig dit stapsgewijs wordt gebracht. Het cursief, hoe kan het ook anders - ja, het kán ook anders - is geheel naar verwachting van de lezer. Motief is niet iets waarnaar je als lezer op zoek hoeft. Wel naar het antwoord op de vraag wie deze daad op zijn geweten heeft is. En laat nu dit laatste wél prima verwerkt zijn in het verhaal.
Na deze moord, die niet op het einde maar gelukkig een eind daarvoor wordt gepresenteerd, wordt de bal aan het rollen gebracht als blijkt dat het slachtoffer is bedreigd. En hij niet alleen. Ook speelt het getal zeven een belangrijke rol in het geheel.
De dans ontsprongen is een onderhoudende misdaadroman maar mist net even de diepgang die we zo graag zouden willen zien. Je krijgt het idee dat met veel zaken die worden aangehaald te weinig wordt gedaan. Voor de twee sarcastische echtelieden is moeizaam begrip op te brengen, omdat praktisch vanaf de eerste pagina het al bakkeleien is geblazen. Ze missen beiden hierdoor een basis voor sympathie. Gedreven worden in de armen van een ander begint bij het ontbreken van iets essentieels binnen een relatie en dit willen we juist graag belicht zien. We lezen iets over Angela's achtergrond maar het heeft niet genoeg emotie om ons te bereiken.
Toch, als je alles op een hoopje gooit, eens flink husselt en het weer uiteen vouwt blijft er een verhaal over dat menig vrouwenthrillerliefhebber zal kunnen waarderen. Hier en daar wat schoonheidsfoutjes die niet helemaal strak zijn gepolijst maar het totaalplaatje mag er zijn.
Yvonne Ramerman kennen wij als chicklitschrijfster van onder meer Bubbels & Blessings en waagt zich met haar nieuwste aanwinst op het misdaadpad. Dit pad wordt bewandeld door veel rangen en standen, maar ergens geloof ik wel dat zij er haar eigen richting zal vinden.
Dus: toch een Ja. Diana
Bezoekersreacties:
|
