Chris Carter maakte met Handtekening van het kwaad zijn debuut als thrillerschrijver. Inmiddels zijn er in deze serie twee delen in het Nederlands verschenen, het derde deel verschijnt binnenkort. Chris Carter heeft zijn wortels in Brazilë maar vertrok op jonge leeftijd naar de Verenigde Staen. Hoewel hij nu in Londen woont, neigt zijn schrijfstijl meer naar een echte Amerikaanse thriller dan naar een Britse thriller. Hij schuwt gruwelijke misdaden en actie niet in zijn boeken.
In Handtekening van het kwaad wordt profiler Robert Hunter geïntroduceerd. Hij werkt als rechercheur in Los Angeles bij de afdeling Bijzondere moordzaken. Hij was een echt wonderkind en vloog door zijn school- en studietijd. Inmiddels werkt hij alweer jaren bij de politie. Bij aanvang van het boek krijgt hij een nieuwe partner toegewezen, Carlos. Zijn vorige partner blijkt overleden te zijn. De twee moeten aan elkaar wennen, maar als ze achter een seriemoordenaar aan moeten waarvan ze dachten dat hij twee jaar daarvoor de doodstraf had gekregen leren ze elkaar snel kennen.
Zijn achtergrond als criminoloog komt de auteur bij het schrijven van deze nieuwe serie goed van pas. Chris Carter weet een goede balans te vinden tussen gedegen onderzoekswerk en actie. Door te starten met een flashforward wordt de lezer meteen in het verhaal gezogen. Het is intrigerend hoe goed Robert Hunter mensen kan observeren en daaruit conclusies trekt. De auteur besteedt niet heel uitgebreid aandacht aan de privélevens van de personages, maar voor een eerste boek is het precies genoeg om nieuwsgierig te worden en de hoofdpersonen graag beter te willen leren kennen. Deze serie is vergelijkbaar met de boeken van Kathy Reichs over Temperance Brennan of de serie over Kay Scarpetta van Patricia Cornwell. Het enige verschil is dat het hier om een mannelijke hoofdpersoon draait.
De misdaden in Handtekening van het kwaad zijn gruwelijk en niet geschikt voor een zwakke maag. De rechercheurs tasten volledig in het duister naar de motieven achter deze moorden. Zo op het oog lijken de slachtoffers geen enkele overeenkomst te hebben. De plot zit ingenieus in elkaar. Richting het eind heeft de lezer alle puzzelstukjes in handen, maar de hulp van de auteur is wel degelijk nodig om deze stukjes op hun plaats te leggen. Handtekening van het kwaad doet verlangen naar meer.
Een echte vrouwenthriller is Handtekening van het kwaad officieel niet met een mannelijke hoofdpersoon en geschreven door een man. Toch heeft deze serie teveel potentie om aan de liefhebbers van vrouwenthrillers te onthouden. In het grijze gebied krijgt dit boek de voordeel van de twijfel. Ook fans van vrouwenthrillers zullen Robert Hunter kunnen waarderen.
