De familie Zukic lijkt een fijn gezin. Een gezin dat het goed voor elkaar heeft in een mooi groot huis, een vader die een goedlopend eigen bedrijf heeft, een moeder die thuis is om voor de kinderen te zorgen, en de kinderen die alle drie slim en geliefd zijn. Maar een grote schaduw trekt over het gezin en snel zal niets meer zijn wat het ooit was. 

Schaduw is direct een verhaal dat ontzettend intrigeert. De lezer wordt van dag tot dag, uur tot uur, meegenomen in het leven van het gezin en vanuit eenieders perspectief wordt meermaals geschreven. Er kan zo een compleet beeld gevormd worden van alle gezinsleden. Ze blijken allemaal met demonen te dealen maar verbergen het voor elkaar. Toch lijken hun individuele problemen het gezinsleven te intrigreren en valt het gezin langzaam uit elkaar. 

Hoewel er zeker sprake is van spanning en zeker ook een onderhuidse spanning, kan het verhaal niet constant de aandacht vasthouden. Er gebeurt veel en gebeuren heel spannende dingen, maar de spanning komt niet altijd even sterk over. Toch is er een draadje dat aan de lezer blijft trekken. Iets dat vertelt dat er meer achter het verhaal schuilt. Als de plot ontrafelt blijkt dat dit vermoeden juist was en vooral in de tweede helft van het verhaal weet Ben Kegels de lezer meermaals te verassen. 

Daarnaast bezit hij een fijne schrijfstijl die de lezer echt mee kan nemen in het verhaal. De plot blijkt erg goed in elkaar te zitten en zelfs als het verhaal uit is blijkt Schaduw een verhaal dat nog een tijdje bijblijft. Hetzelfde geldt voor de titel. Deze is op meerdere manieren te interpreteren en het is altijd erg mooi als de titel op zo’n manier terug komt in het verhaal. 

Schaduw heeft een aantal zeer sterke punten maar op sommige vlakken had het iets dikker aangelegd kunnen worden. Desalniettemin is het een goed verhaal waarmee Ben Kegels weer een stapje verder in de thrillerwereld is getreden. Maar is het een vrouwenthriller? Ten eerste is het boek niet door een vrouw geschreven. Daarnaast verspringen de perspectieven tussen de vier gezinsleden en er wordt veel vanuit de man gesproken. Het vrouwelijk personage voert niet de overhand. Dit geeft het boek net niet genoeg elementen om een vrouwenthriller genoemd te worden.