De zaak Roosen was ooit bedoeld als script voor een film. Die film is er nooit gekomen, maar het script zorgde decennia later wel voor de inspiratie voor een boek. Dit is het debuut van Frank Cooler, die verschillende succesvolle ondernemingen heeft gehad en ook sparringpartner is voor andere ondernemers.
In De zaak Roosen vertrekt Paul Roosen op het randje van een burn-out naar een prachtig eiland. Waar hij denkt voor zijn rust te komen eindigt hij binnen twee weken tijd als moordverdachte in de gevangenis. In de verschillende hoofdstukken doet de auteur chronologisch uit te doeken wat er zich op het eiland heeft afgespeeld. Dit wisselt hij af met dagboeknotities van Paul Roosen in de ik-persoon die terugblikt vanuit de gevangenis.
De auteur weet goed een sfeer neer te zetten en het is niet verwonderlijk dat De zaak Roosen eerder een filmscript was. Het verhaal komt echt tot leven en zou ook geschikt zijn als script voor een actiefilm. Aan de geloofwaardigheid ervan valt wel te twijfelen. De gebeurtenissen volgen zich in hoog tempo op en het lijkt allemaal wat veel van het goede. De auteur heeft zichzelf weinig tijd gegund om het verhaal op te bouwen en keuzes te maken. Paul Roosen ontmoet een aantrekkelijke vrouw op het eiland, wordt verdacht van een moord, raakt betrokken bij een andere dode en lost en passant nog een misdaad op. De focus ligt vooral op actie en minder op het uitdiepen van de verschillende personages. Het verhaal heeft hierdoor minder diepgang gekregen en dat is een gemiste kans.
De schrijfstijl van de auteur is vlot met korte zinnen en veel aandacht voor het beschrijven van de omgeving. De dagboeknotities van Paul Roosen voegen niet zoveel toe aan het verhaal, maar zijn niet storend.
De zaak Roosen is een boek met plussen en minnen. Het is een actiethriller met iets teveel actie. De vraag of dit boek een vrouwenthriller is, moet met ‘nee’ beantwoord worden. Er zullen zeker vrouwen zijn die van dit boek zullen genieten, maar met een mannelijke auteur en een mannelijk hoofdpersonage valt een boek al gauw af als vrouwenthriller. De nadruk op actiescènes in plaats van karakterontwikkelingen van de verschillende personages is nog een andere reden waarom De zaak Roosen niet het label vrouwenthriller krijgt. Ik geef het 2½ ster.