|
De eigenwijze en koppige opsporingsbeambte Denise de Wit doet onderzoek naar een Amsterdams vastgoedbedrijf waarvan de eigenaar wordt verdacht van leidinggeven aan een criminele organisatie.
Om aan informatie te komen, verleidt ze - tegen alle officiele regels en haar moeders goedkeuring in - schaamteloos een knappe architect die sinds kort voor het bedrijf werkt: Tom Zandberg. Maar haar plan mislukt. Wanneer de accountant van het vastgoedbedrijf op brute wijze wordt vermoord, beseft Denise tot haar afschuw dat er een lek moet zitten in haar eigen politieorganisatie. Ze besluit om zelf de weduwe en de kinderen van de accountant, die de schaduwboekhouding van het bedrijf in hun bezit hebben, uit handen van de criminelen te houden. Daarmee verandert haar leven radicaal. Een race tegen de klok begint, die haar door Turkije, Griekenland en Zuid-Frankrijk voert en waarin iedereen, tot aan de CIA toe, zijn eigen belangen probeert veilig te stellen. Denise komt tot de ontdekking dat je het kwaad alleen kunt bestrijden als je eerst hebt afgerekend met het kwaad in jezelf...' Tot zover de aanzienlijke flaptekst.
De hoofdrolspelers:
Gerard van der Made werkt als financieel adviseur voor vastgoedtycoon Hans Hoboken, eigenaar van HoboInvest. Met hem beginnen we het verhaal. Een schichtig type dat blijkbaar heel graag zijn baas een hak wil zetten om hiermee zijn eigen toekomst veilig te stellen. Dat er geen sprake is van een toekomst wordt duidelijk wanneer twee maffioso-achtige mannen hem op het spoor zijn.
Dan is er de architect, Tom Zandberg. Wonende in een voor hem te hippe buurt waar de geur van geld rondhangt tussen de muren van grote villa's met zwembaden. Zijn achterbuur is Hans, die hij op diens extravagante tuinparty ontmoet. De twee gaan met elkaar in zee en Tom heeft het, met een lucratief loonstrookje op zak, helemaal voor elkaar.
Denise de Wit is een boomlange, met regelmaat op haar onderlip bijtende, midden dertiger met een leidinggevende functie bij de onderzoekspolitie. Ze heeft een haat-liefde verhouding met haar moeder (het gehakketak is amusant) en staat op haar werk te boek als hotlips (als in de tv-serie Mash), uiteraard niet geventileerd tegen haar zelf maar enkel door collegae gedacht. Denise heeft een relatie met vijftiger Frans: getrouwd, vader van een stel koters en muisgrijs. Puntje bij paaltje blijft Denise aan de strijkstok hangen. Niet voor niets is ze hierover ontevreden en wat zurig. Ze woont in Amsterdam, werkt in Heemstede en is voorzien van een 'best gay friend'.
Ook is daar Anouschka van Steenderen. Een biseksuele vijftiger, van diverse kanten voorzien van een glorieus inkomen, waaronder dat van haarzelf. Verder is ze moeder van tienerkids en al een halve eeuw keurig getrouwd. Vanzelfsprekend staat monogamie niet in haar woordenboek.
En uiteraard is daar mister Hoboken himself. Een ruiker van het grote geld, niet vies van een investering hier en daar. Overkomend als de ideale baas maar vrouwlief, die verbaal goed uit de hoek komt, toch liever aan de zijlijn plaatst. Hij wordt bijgestaan door een advocaat met ingeslikte aardappel en een bad vibe.
Inhoud:
Hoboken gaat in zee met Tom Zandberg en Tom gaat achter Denise aan, dit tot ongenoegen van haar baas. Het is Denise om informatie te doen, zeker nu Tom dicht bij het vuur zit. Tom heeft echter zijn oogkleppen opgedaan en ziet zichzelf voor het eerst als het heertje. Denise werkt voor de belastingdienst, zo vertelt ze haar kersverse minnaar en Tom lijkt het prima te vinden. Niet helemaal ongewild wordt hij door Denise meegesleept in haar onderzoek in de fraudezaak. Deze stapt al snel over grenzen heen en bemoeit zich met zaken die haar, en haar omgeving, in gevaar brengen. De vraag in dit hele verhaal is helder: wie is de mol?
Mening:
Direct in het begin zijn duidelijk de nodige beginnersfoutjes te bespeuren. Zo komt de inbraak van fraudeur Van der Made erg amateuristisch over en wordt het hier en daar iets te fraai opgeschreven. Zo loopt deze Van der Made langs een bewaker, waar hij nog even naar keek, maar kon wel in de vlugheid zien wat hij op zijn broodje had zitten. Als dit nu ham of kaas was zou dit nog hebben gekund, maar niet als het saltimbocca met bloemkool-broccolimelange betreft. Als Van der Made dan bijna betrapt wordt door de beveiliging en hij met twee boodschappentassen wordt tegengehouden, komt hij ermee weg door te zeggen dat hij nog boodschappen moet doen. Maar het klapstuk ligt, voor wie oplettend leest, net voor pagina dertig.
Het auteursduo weet niet goed hoe ze dit karakter moeten aanduiden. Eerst is er sprake van 'Van der Made' en dan wordt het 'De boekhouder'. Hierdoor komt daar de nadruk op te liggen en dat stoort. Bovendien worden diverse namen van personages te lang voluit genoemd.
Geregeld komen dialogen voorbij als: 'Ik heb altijd geleerd om niets te vinden. Een van mijn ooms heeft ooit een proefschrift over het "niets" geschreven. Ook daar vond ik helemaal niets aan.' Aldus Tom Zandberg. En een patholoog-anatoom de naam Botje meegeven lijkt ook meer op een komische noot. Verder zijn de gevatte uitspraken van Denise over de geaardheid van vriend Mauro niet voor kinderoren bestemd, terwijl deze duidelijk binnen gehoorafstand lijken te zijn. En hoe komt Tom zo blind als het om het werk van Denise gaat? Valt het kwartje niet?
Hoewel het verhaal doet denken aan een bomvolle actieaflevering van Flikken Maastricht en getracht is de personages goed te typeren, struikelt het schrijversduo als ze dit te typerend wil doen. Inclusief tongval en uiterlijke kenmerken.
Conclusie:
Dit boek, met het opvallende, dichtgeplamuurde damesgelaat op de cover, is naar mijn idee een boek dat toch op de plank zal blijven liggen. Hoewel we lezen dat de opvolger - ook een Denise de Wit thriller - in de maak is, slaat de twijfel toe. De rode draad van het verhaal is zeker goed uitgewerkt, je proeft dat de auteurs hier kennis van hebben. Maar de presentatie komt slecht over op de bladzijden. Uit veel personages spreekt te weinig overtuiging. Ook het thrillergenre is te dik aangeduid.
Weinig positiefs over dit boek. Toch is het wel een boek dat een kans verdient, de potentie is er zeker. Het nadeel is dat starters op de boekenmarkt door scherpe ogen worden gevolgd en worden afgerekend op bovengenoemde punten. Hoewel er met het opgezette verhaal niets mis is, komt het ten val door onkundigheid op andere vlakken. Jammer. En wie nog niet is overtuigd leest op de achterzijde de quote van Suzanne Vermeer. Oordeel liever zelf, dat is in dit geval beter dan je blindstaren op woorden van een collega-auteur binnen dezelfde uitgeverij.
Een vrouwenthriller? NEE Diana
Bezoekersreacties:
Justine (53) op 19 juli 2011:
Opgelicht.
Nu ik het boek uit heb kan ik zeggen dat ik heb genoten van dit debuut. Het boek begint met een aantal hoofdstukken waarin de personen die in het boek voorkomen, aan ons worden voorgesteld. Dit vond ik heel verhelderend, je kan je dan gelijk een beeld vormen. En in het begin had ik zoiets van die Tom is een watje een echte yup. En Denise vond ik gelijk sympathiek, haar eigen stijl en haar eigen voorkeuren. Echt personen die helemaal in deze tijd passen en die je dan ook niet moet veranderen.
De auteurs kon ik niet, het was een debuut, dus had ik er geen verwachtingen van, maar het heeft goed uitgepakt, ik vind ze goed schrijven, snel, en het paste echt bij een thriller. Het verhaal zie je gebeuren, dan doe je het goed. Soms vond ik de hoofstukken wat groot, en het lettertype had wat groter gemogen, maar verder een prima verhaal, wat in een razend tempo, maar wel duidelijk wordt neergezet, en wat blijft boeien.
Denise en Tom hebben mijn sympathie weten te krijgen door zo vasthoudend bezig te blijven met het ontrafelen van de misdaad. Dit is een boek wat echt helemaal van deze tijd is, ook aktueel, zeker met het terrorisme, en uniek in de stijl en het verhaal.
Ik hoop dat er nog veel boeken van dit 2tal komen, alleen de cover…ik snap nog niet helemaal hoe die in het verhaal past. Hij springt er wel uit, maar daar blijft het bij …
|
