|
De preutse Colombe moet daarvoor erotische literatuur lezen om de juiste toon te treffen. Al lezend 's avonds, wanneer ze gespannen zit te wachten tot Faucleroy de Stones weer opzet, ontluikt haar sensualiteit en komt ze tot de conclusie dat haar eigen seksleven niet veel voorstelt. Colombes frustraties, hernieuwde seksuele verlangens en woede ten opzichte van haar bovenbuurman stapelen zich op en raken verstrengeld. Wanneer Colombe uiteindelijk besluit het appartement van de mysterieuze Faucleroy binnen te sluipen, zet dat een reeks onomkeerbare gebeurtenissen in gang, met onvoorziene gevolgen."
Het appartement is zo'n roman dat je maar lastig kunt wegzetten onder een bepaalde noemer. Door het vleugje erotiek, de romansfeer die het verhaal uitademt en het prikkelende proloog is het in feite aan de lezer te bepalen in welke hoek we het moeten zoeken.
Colombe Barou is een voor anderen onopvallende vrouw die zowel in de luwte van haar man staat als in de schaduw van haar collega's vertoeft. Ze observeert, is geordend en hanteert een strakke, dagelijkse planning. Nooit op de voorgrond laat zij een ander het voortouw nemen. Een grijze muis, zo kun je haar het beste omschrijven. Een huismus. Maar ook een vrouw die zeer ondergewaardeerd is als het gaat om haar zelf als echtgenote en moeder en in haar werk als ghostwriter. In dit laatste is ze gedreven als ook gedegen, wetende dat ze graag de rollen omgedraaid zag.
De onzekerheid en haar gebrek aan eigenwaarde maken van Colombe eigenlijk een uitgebluste dertiger. Evenals de elfjarige tweeling Balthazar en Oscar zijn ook haar zus Claire en Colombe elkaars tegenpolen. Haar man Stéphane gebruikt haar als handige oplossing als hij steken laat vallen en drukt vaker zijn snor dan dat hij aanwezig is.
Het tij lijkt te keren als het gezin een appartement betrekt op de vierde verdieping en hoewel Colombe het veelal zonder man moet zien te rooien, weet ze zich prima te redden. Een nieuwe opdracht dient zich aan waardoor ze nog meer in het hoofd van een auteur moet kruipen dan ze is gewend en langzaamaan krijgt Colombe een andere kijk op zaken die eerder vanzelfsprekend waren. Als de nachelijke uren echter niet meer in stilte zijn gehuld, raakt ze steeds meer de grip op zichzelf kwijt en, geteisterd door slaapgebrek, gaat ze uiteindelijk over haar eigen grenzen heen.
De Parijse Tatiana de Rosnay werd bekend van de internationale klapper Haar naam was Sarah en schreef hierna een aantal romans die wat minder indruk maakte. In het voorwoord benadrukt de bestsellerschrijfster de roman ruim twaalf jaar geleden reeds te hebben opgetekend, nog voor de euro en de USB-stick. Er is weinig van deze gedateerdheid te merken, niets dat echt stoort althans.
Liefhebbers van de spannende roman komen hier karig aan hun trekken. Weliswaar is het hoofdpersonage zeer goed geportretteerd, bij haar innerlijke gevecht om uit haar schulp te kruipen krijgt Colombe hulp uit een hoek dat ze nimmer kon vermoeden. Eigenlijk resulteert dit enkel naar een feitelijk logisch en tevens te verwachten slot wat het geheel daarentegen absoluut een mooie afronding bezorgd.
Geen roman wat een ander predicaat verdiend dan dat het heeft meegekregen.
Een NEE. Diana * In deze rubriek kijken we of een besproken boek interessant zou kunnen zijn voor onze doelgroep.
Bezoekersreacties:
Brigitte van Duijn (36) op 2 juli 2012:
Tatiana de Rosnay, auteur van het indrukwekkende "Haar naam was Sarah" verrast ons door haar eerder geschreven verhaal "Het appartement" nu, 10 jaar later, uit te geven zonder ook maar iets daaraan te veranderen.
Als Colombe met haar man en kinderen verhuist naar een mooi appartement denkt ze daar haar geluk te vinden. Niets is minder waar als haar bovenbuurman tot vervelends toe van zich laat horen. Colombe verandert van een ingetogen rustige vrouw in een getergde en op wraak beluste tegenstander die koste wat het kost vecht voor haar eigen welzijn.
Dit boek begint zoals Tatiana zelf in een voorwoord aan haar lezers schrijft traag, heel traag. Halverwege het boek is er dan ook nog maar weinig gebeurd en hoop ik vurig op wat vaart en actie. Het verhaal kabbelt langzaam voort als een lazyriver zonder enige stroomversnelling en dat vind ik heel erg jammer. Vanaf de tweede helft van het boek komt hier gelukkig verandering in en gaat het van redelijk saai over naar uitermate boeiend. Meer vaart en extreem spannende acties van Colombe zorgen ervoor dat je blijft lezen en ook blijft hopen dat het toch nog goed afloopt. Het appartement is, weliswaar een beetje laat, uiteindelijk toch een bijzonder aangename pageturner.
Opvallend vind ik aan de schrijfstijl van Tatiana dat vooral de uiterlijke kenmerken van haar personages tot in details worden beschreven. Ze laat over het algemeen weinig aan de verbeelding van de lezer over, maar dat is in dit boek allesbehalve storend. Verder geen moeilijke zinnen of uiterst geconcentreerd lezen maar gewoon genieten van het verhaal met als doel en Tatiana's droom, je de hele nacht te laten lezen. De opbouw van het verhaal had beter gekund zodat het direct interessanter zou zijn om door te lezen en het boek had wat mij betreft veel dikker mogen zijn. Toch geef ik het 3 sterren want ik heb er met name door de tweede helft wel degelijk van genoten. Totaal niet vergelijkbaar met "Haar naam was Sarah" maar voor de lezer die houdt van langzaam opvoeren en vervolgens met alle remmen los zien waar je uitkomt, is dit boek zeker de moeite waard.
Maria Schrijver (36) op 2 juli 2012:
Dinsdag, 12 juni 2012 kreeg ik een email van uitgeverij Artemis. Ik had me opgegeven voor de #VirtueleBoekenclub als #VIPlezer van het boek Het Appartement van Tatiana de Rosnay (van o.a. Haar naam was Sarah). En jaaaa, ik zat erbij! Wat leuk! De donderdag erop lag het boek al in de brievenbus. Gauw de enveloppe opengemaakt en hoewel ik in een ander boek aan het lezen was, ben ik toch direct begonnen met lezen. Iets wat ik eigenlijk zelden doe, omdat ik gewoonweg niet twee boeken tegelijk kan lezen. Maar in dit geval bleek dat toch anders. Dit was zo’n ander boek dat het geen probleem leek, sterker nog; Tatiana haar droom was bijna uitgekomen: de lezer de hele nacht te laten lezen!! Dat dit niet uitkwam komt door het feit dat ik een zoontje van 4 maanden heb en ik niet aan één stuk door kan lezen.
Wat een geweldig boek! Tatiana schrijft zelf in haar voorwoord dat het boek traag van start gaat, maar dat ben ik absoluut niet met haar eens. Het leest als een trein die rustig op gang komt, goed op stoom raakt en als een razende Roeland verder reist. De spanning druipt van het boek af, als condens van het stoom van diezelfde trein. Ik lees voornamelijk ‘s avonds en ‘s nachts en elk vreemd geluid deed me verstarren omdat het boek me helemaal in zijn greep had. Wat als die buurman ineens mijn buurman bleek te zijn?!? Kortom; een intrigerend, super spannend boek wat leest als een trein! Dit mag je niet missen!
Anne-Jan de Jong (38) op 30 juni 2012:
Dit boek werd mij getipt door Maria Schrijver, haar recensie maakte mij nieuwsgierig. Ik heb het boek gekocht, en in no-time uitgelezen. Wat een heerlijk boek! Erg goed geschreven, niet voor te stellen dat de Rosnay dit verhaal al in '98-'99 schreef! Sommige stukken in het boek deden mij denken aan de film The 4th Floor met Juliette Lewis, deze film komt uit 1999. Je zou bijna denken dat de Rosnay zich deels door deze film en deels door Hitchcocks Rear Window heeft laten inspireren. Er zit veel onderhuidse spanning in het boek, wat zich in de laatste hoofdstukken van het boek ontpopt tot een ware climax!
|
