|
"Waar zou jij toe in staat zijn om te overleven?" deze eerste zin die bij de flaptekst is getrokken is er niet alleen een om over na te denken, het triggert direct.
Synopsis:
"Het leven van Grace Sachs, een gefortuneerde, ondoorgrondelijke vrouw, verandert voor altijd als de oceaanstomer waarop zij haar huwelijksreis doorbrengt, explodeert. Haar man regelt voor haar een plek op een reddingsboot met een aantal anderen, maar al snel realiseert men zich dat de boot te vol is en dat de groep kleiner moet worden, willen de anderen het overleven. De twee daaropvolgende weken wordt er geroddeld, getroost, samengezworen en verraden, op slechts centimeters afstand van elkaar. Grace' idee over de aangeboren goedheid van de mens raakt danig aan het wankelen."
We schrijven 1916. Negenendertig opvarenden, waarvan een bemanningslid van de Empress Alexandra, zoeken houvast in de krappe reddingsboot nummer veertien. Bij elkaar, met elkaar en ook alleen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Grace Winter, een van de overlevenden. Ze is pasgeleden in het huwelijksbootje gestapt met Henry Sachs, een welgestelde Amerikaan.
In het begin van het verhaal wordt duidelijk dat Grace zich later voor de rechter zal moeten verantwoorden maar in het midden blijft wat de aanklacht precies luidt en wat de omstandigheden waren. Hierover komt pas veel later helderheid. Grace en de overige drenkelingen dobberen lange tijd op zee, eigenlijk gevangen op een kluitje, overgeleverd aan de getijden. Menigeen weet de nijpende omstandigheden niet te doorstaan voordat er eindelijk hulp arriveert.
Aanvankelijk weet je niet dat het verhaal zich een eeuw geleden afspeelt en hierdoor is het lastig grip op het verhaal te krijgen. Eenmaal wetende in welke tijdsgeest we zitten kun je je ook beter inleven in de personages, die allen geloofwaardig overkomen. Een pluspunt. Naarmate het verhaal vordert leren we Grace wat beter kennen.
De omstandigheden veranderen en ook bij haar komen diverse gedachten en twijfels bovendrijven als het bijvoorbeeld gaat om haar kijk op eerdere gebeurtenissen. Er komt een moment dat de groep voor keuzes komt te staan als het gaat om overleven. Letterlijk op leven en dood.
De auteur weet enorm goed een sfeer op te roepen waarbij je vurig hoopt dat deze mensen snel worden opgepikt maar je weet eigenlijk dat het niet gebeurd. Nog niet. En bij jezelf afvragend wat er honderd jaar geleden zou zijn gebeurd als de Carpathia niet zo snel de 704 overlevenden in veiligheid hadden kunnen brengen.
Hoewel het boek uiteindelijk veel weg heeft van een thriller (diverse elementen zijn vertegenwoordigd) blijft het een roman. Niet zozeer spannend - temeer omdat de proloog veel prijsgeeft wat er nog staat te gebeuren als vaste grond wordt bereikt - te noemen alswel bijzonder. Buiten de vragen die je jezelf hierover stelt, inderdaad: wat als..., blijven hier ook veel onbeantwoord. Wat een gemiste kans is, is het ontbreken van achtergronden.
We lezen weinig over de relatie van Grace en Henry voordat ze besloten aan boord te gaan. Temeer omdat in flarden duidelijk wordt dat Henry veel risico heeft genomen door stiekem te trouwen zonder dat zijn familie op de hoogte is gesteld. Het slot blijft wat onbevredigend in mijn ogen en ik heb het gevoel dat, ondanks dat het boek wereldwijd een klapper gaat worden, er veel meer uit te halen viel. Een betere structuur, opbouw en verloop hadden De Reddingsboot daadwerkelijk tot een pageturner kunnen maken.
Een NEE. Diana * In deze rubriek kijken we of een besproken boek interessant zou kunnen zijn voor onze doelgroep.
Bezoekersreacties:
|
