10 jaar terug doodde hij mijn zoon. Vandaag trouw ik met hem…

Tien jaar geleden werd mijn lieve zoon Jesse vermoord en ons perfecte gezin verwoest. Mijn sterke, knappe jongen, zo vol leven, werd een herinnering, een foto die ik overal met me meedroeg.

Maar vandaag ligt het geluk weer binnen handbereik. Mijn asblonde haar is in pijpenkrullen gekruld. Zorgvuldig geplaatste witte bloemen omlijsten mijn gezicht. De kleine, simpele kapel is opgefleurd met wit satijn en er liggen kleine rode hartjes op het tafeltje waar ik straks met mijn nieuwe man het register zal tekenen.

De man die mijn zoon heeft vermoord.

Mijn vrienden en familie kunnen het niet begrijpen. Mijn buren fluisteren op straat als ik langsloop. Hoe kan ik van een man als Tom houden?

Ze kennen me eigenlijk helemaal niet...

Auteur Kim Slater komt uit het noorden van het Verenigd Koninkrijk. Ze studeerde creatief schrijven aan de universiteit en bracht haar thrillerdebuut uit in 2016. Momenteel is haar bekendheid in Nederland aan het groeien. Slater wisselt de hedendaagse verhaallijn van Het huwelijk af met die in het verleden. Ze gaat terug naar de jeugd van Jesse en Tom om toe te werken naar de dag van Jesses dood. Ze vertelt de opeenvolging van gebeurtenissen beurtelings vanuit het perspectief van diverse personages waarmee ze haar lezer geboeid en genageld houdt op het puntje van de stoel. Echt bij iedereen lijken geheimen onderhuids te sluimeren en op te spelen. De auteur is heel kundig in het strooien met subtiele hints, waarmee ze haar lezers geraffineerd op een verkeerd been zet; hun sympathie voor personages kan niet anders dan voortdurend heen en weer flitsen. Het enige dat erop zit is gestaag verder lezen.

Jill is het personage dat eruit springt als het gaat om emoties. In haar verdiept de auteur zich het meest. Haar angsten, de spagaat waar ze in terecht komt, haar wanhoop als moeder zijn levensecht. Een onnavolgbare, totaal onverwachte wending in het verhaal doet de adem in de keel stokken. Slater sleept haar lezer mee van de een naar de ander om stukje bij beetje de jarenlange geheimen te ontrafelen, waarbij ze razend spannende cliffhangers niet schuwt. De uiteindelijke waarheid slaat in als een bom. Alsof dit nog niet genoeg is, sluit Slater af met nog een heel verrassende twist op de laatste pagina. 

Wat in Het huwelijk een beetje tegenvalt is de vertaling. Onnatuurlijke woordkeuzes en onbeholpen zinsconstructies zorgen voor ergernis, structureel gebruikte woorden als ‘knaap’, met de varianten ‘knapen’ en ‘knaapjes’ irriteren behoorlijk. Het huwelijk is een fijne psychologische thriller met een zinderende spanning die gonst tussen de personages. Kim Slater is een auteur om in de gaten te gaan houden.