De zeventienjarige Josephine Donkers is op vakantie in Spanje met haar twee vriendinnen, Lucy en Isolde. Op de laatste vakantiedag wordt het lichaam van Josephine gevonden, onder aan een klif. Is ze gevallen of gesprongen? Of is ze geduwd? Is het een ongeluk of is er opzet in het spel? De laatste uren van Josephine Donkers is een novelle van 104 bladzijden. Een compact verhaal, speciaal geschreven voor de jong volwassene. Een doelgroep waarvan de aandachtspanne niet altijd even lang is, omdat er nog zoveel meer valt te ontdekken. Deze novelle van 104 bladzijden is dan te overzien, beknopt, onderhoudend en spannend. 

Het verhaal start met een verhoor en afwisselend zijn de verhoren van Lucy en Isolde te lezen. Daar tussendoor, in meerdere tijdsprongen, lezen we het verhaal vanuit de perspectieven van Lucy en Isolde. Zij vertellen wat er allemaal voor die fatale dag is gebeurd. Door middel van de verhoren en de verhalen van Lucy en Isolde verwacht je als lezer al snel achter de waarheid te komen. Dat het voorspelbaar zal zijn. Maar zoals Daniëlle Bakhuis in naar nawoord zegt, een whodunit is niet leuk meer als je de clou al weet. Dat moest anders kunnen, dacht ze en met dat in haar achterhoofd heeft ze dit verhaal geschreven. Een verhaal dat je meerdere keren kunt lezen en waar steeds weer nieuwe dingen te vinden zijn. Waardoor de laatste uren van Josephine er telkens weer anders uit zullen zien. En inderdaad, ook al denk je nog te weten hoe het zit, al na één keer herlezen vallen er dingen op die de eerste keren finaal gemist zijn. Waardoor er ook telkens weer twijfels zijn over de personages en de clou. De laatste uren van Josephine Donkers is een spannende novelle die keer op keer gelezen kan worden en elke keer weer een ander inzicht geeft.