De donkere wolken boven zee en het stukje strand geven op de cover goed weer waar het verhaal mee begint: de naderende sirocco, ook wel moordenaarsstorm genoemd. Dit verwijst ook naar de titel.  De vier zinnen van de proloog zijn mysterieus en dat maakte mij nieuwsgierig. Ik wilde weten in welke context dit met het verhaal te maken had. 

Moordenaarsstorm begint met een kort krantenbericht van 28 mei 2016, waaruit blijkt dat Max een Amsterdams verleden heeft. Beetje bij beetje wordt dit uit de doeken gedaan en zo leren we Max steeds beter kennen en begrijpen. Dan is er nog Herman, een Nederlandse klusjesman. Ook hij woont al jaren op Sicilië, maar niemand kent hem echt. Herman zorgt voor verrassingen, waardoor zijn rol steeds groter wordt. Wil Heerema die denkt een rustige vakantie te hebben, raakt ongevraagd betrokken bij deze zaak en met zijn 'goed bedoelde' hulp botst hij regelmatig met de Siciliaanse werkwijze. Daarnaast is er nog de taalbarrière waardoor de samenwerking niet vlotjes verloopt. 

Er zit een duidelijke lijn in het verhaal en door de mooie omschrijvingen van de omgeving krijg je meteen een vertrouwd gevoel. Inge Ipenburg heeft het verhaal zo geschreven dat het steeds meer tot leven komt en het de lezer als het ware opslokt. De rustige opbouw zorgt ervoor dat het verhaal nergens uit de bocht vliegt. De frustraties over de manier van werken op Sicilië en het spitten in het verleden zorgen voor de verdere spanning die steeds verder wordt opgevoerd. 

Inge Ipenburg heeft me in Moordenaarsstorm, het eerste deel van de Siciliaanse kroniek, regelmatig verrast door de onverwachte wendingen. Hierdoor blijft een goede concentratie gewaarborgd. Na de sterke cliffhanger is het wachten op het vervolg dat op 24 juni 2019 verschijnt, getiteld De mannen vallen.