De gouden lepel start met een proloog en direct is er spanning aanwezig. Een voor een worden de zes deelnemers op een rustige manier geïntroduceerd: Stella Velasquez, Hannah Severson, Gerard Baptiste, Pradyumma Das, Lottie Byrne en Peter Gellar. Gedurende de bakweek verblijven de deelnemers in het landhuis met de restrictie dat ze niet in de oostelijke vleugel mogen komen omdat dit het privéverblijf is van Betsy en waar ook Archie verblijft. De schrijfstijl van Maxwell is gedetailleerd en filmisch te noemen. Het is fijn leesbaar mede door de korte hoofdstukken en de wisselingen van perspectief. De spanning laat vrij lang op zich wachten en de geoefende thrillerlezer zal het geheel ietwat voorspelbaar vinden. Het geheel draait meer om de personages dan om het bakken. Het gevoel dat De gouden lepel is afgeleid van het tv-programma Heel Holland bakt is erg sterk aanwezig. Een leuk detail is het feit dat de dagen zijn onderverdeeld en allen een titel hebben gekregen die met bakken te maken hebben. Zo is dag 1 brood, dag 2 korstdeeg en dag 3 taart. De verhaallijnen komen aan het einde samen en zo ook de deelnemers om een jaar later mee te werken aan een documentaire over de Bakweek. Het laatste woord is voor Betsy in een epiloog. 

De gouden lepel is geen nagelbijtend spannende thriller, maar meer een cosy crime, een whodunnit met een vleugje feelgood. Een genot voor lezers die houden van een zachte thriller en gek zijn op bakken.