In Wie zwijgt stemt toe houdt Jari Kekkonen ervan om te winnen. Hij heeft een gloednieuwe Mercedes, een prachtige familie en een elegante villa in de rijke buurt om dat te bewijzen. Sasho Palevski, met zijn bescheiden arbeidersachtergrond en immigrant-ouders, was een beruchte herrieschopper toen hij jong was. En nu hij eenmaal volwassen is, lukt het hem maar niet om van die reputatie af te komen. Wanneer Jari’s dochter en Sasho’s zoon een relatie krijgen, komen de twee werelden samen.

Amanda is beeldschoon, leeft een druk sociaal leven en is de jongste dochter in de familie Kekkonen. Dan komt ze Niko Palevski tegen. Terwijl de Kekkonens bang zijn dat Niko in de gewelddadige voetsporen van zijn vader zal treden, vrezen de Palevski’s juist dat feestbeest Amanda hun zoon van zijn ijverige pad laat afdwalen.

Dan wordt Amanda dood gevonden – en Niko wordt de hoofdverdachte. Heeft Niko zijn vaders gewelddadige neigingen geërfd, of wordt de jongeman onterecht beschuldigd? Niko houdt vol dat hij een zwijgplicht heeft… Maar aan wie?

Wie zwijgt stemt toe wordt verteld in verschillende tijdlijnen, die de lezer meenemen naar een periode voor de moord en de periode erna. Op deze manier wordt er niet alleen een breed beeld geschetst over beide families, maar wordt ook de nieuwsgierigheid heel erg aangewakkerd. Er worden steeds kleine tipjes van de sluier gelicht, waardoor nieuwe lijntjes worden uitgegooid en de lezer aan het verhaal gekluisterd blijft. De spanning in dit verhaal zit vooral in de dingen die niet direct gezegd worden. De insinuaties, de vooroordelen en de geheimen die meegedragen worden. Het is een verhaal dat op het eerste oog een beetje lijkt te sluimeren, maar al snel een bepaalde fascinatie oproept. 

Mattias Edvardsson weet de lezer goed mee te nemen in het verhaal en heeft een fijne schrijfstijl. Hij zorgt dat niet alleen de personages goed uit de verf komen, maar ook dat de omgeving heel goed voor te stellen is. De plot lijkt lange tijd heel duidelijk, het is puur een kwestie van de eindjes aan elkaar knopen, maar als het einde nadert blijkt de vork heel anders in de steel te zitten. Het is een enorme twist, die relaties aan het wankelen brengt. Wie zwijgt stemt toe is een verhaal dat een heel diepe laag heeft, die beetje bij beetje afgepeld wordt. Een verhaal dat onder de huid gaat zitten zonder dat de lezer dat zelf direct door heeft. Een verhaal met vele vragen en een onverwacht antwoord.