Elisabeth Mollema (20 september 1949) is geboren in Amsterdam maar woont al haar hele leven in Rotterdam samen met haar man en twee zoons. Ze startte haar schrijfcarrière met het schrijven van kinderboeken. De reden hiervoor was dat ze vond dat haar eigen kinderen te weinig lazen. Na ruim zeventig boeken te hebben geschreven, schreef ze haar eerste thriller Prooi, waarna meerdere thrillers volgden.

De cover van De erfenis is uitgevoerd in mooie groene natuurkleuren en de handen vol zand geven een duidelijk beeld waar het verhaal over gaat. Emma is bij de notaris om de erfenis van haar moeder te bespreken en hoort daar tot haar grote verbazing dat ze nog een halfzus heeft. Ze is vastbesloten om de kwekerij van haar ouders voort te zetten ondanks het feit dat bij een eventueel faillissement de kwekerij aan haar halfzus zal toevallen. De kwekerij verkeert in zware tijden en het is moeilijk om het hoofd boven water te houden. Gelukkig heeft ze trouw en hardwerkend personeel. Uiteindelijk ontmoet ze haar halfzus met haar nieuwe vriend. Maar het vermoeden rijst dat haar halfzus Lucy wil dat de kwekerij failliet gaat en omdat te bewerkstelligen vervelende dingen veroorzaakt zoals brandstichting. Emma zit met de vraag waarom haar moeder het bestaan van haar halfzus altijd verzwegen heeft. Emma knokt met alle middelen die ze tot haar beschikking heeft om het voortbestaan van de kwekerij maar ze wordt flink tegengewerkt. De vraag is door wie en waarom.

De erfenis heeft geen proloog maar start gelijk met het vertellen van het verhaal. Het is geschreven vanuit het perspectief van Emma en Lucy in de derde persoon. De schrijfstijl is ietwat kinderlijk en eenvoudig. Dit maakt dat je de hoofdstukken snel leest en dus ook snel dit dunne boek van 222 bladzijden dicht kan slaan. De personages Emma en Lucy zijn duidelijk neergezet; Emma heeft een sterke persoonlijkheid en Lucy is een onzeker persoon en erg beïnvloedbaar. In het eerste gedeelte van het verhaal zit de spanning er nog niet echt in, pas later is er meer spanning zodra zich meer actie ontwikkelt omtrent de kwekerij. Het gebruik van de Latijnse benamingen van verschillende bloemen, planten en bomen getuigt van verdieping in het onderwerp maar was voor mij niet nodig geweest voor het verhaal. De plot is voorspelbaar en netjes uitgewerkt. Al met al een ontspannend boek om tussendoor te lezen; niet goed en niet slecht.