Sanna dealt nog steeds met demonen uit het verleden maar moet haar gevoelens en gedachten opzij zetten als ze het lichaam van een veertienjarig meisje vinden. Al gauw wordt duidelijk dat het om een zelfmoord gaat. Als niet veel later het gruwelijk toegetakelde lichaam van een vrouw wordt gevonden, denkt Sanna al snel dat er een verband is. Samen met nieuwkomer Eir stappen ze in deze zaak, die almaar gewelddadiger lijkt te worden. 

De hoofdpersonages Sanna en Eir hebben een zweem van mysterie over zich heen hangen. Langzaam komen we achter het verleden van Sanna en ook Eir krijgt een gedeeltelijk achtergrond verhaal, maar erg diep uitgewerkt worden ze niet. Het is daarom in het begin erg moeilijk om te volgen wie wie is. Ook de overige personages lijken allemaal gecompliceerd, maar een echte persoonsbeschrijving ontbreekt. Het maakt dat het lang onduidelijk blijft wat de bedoelingen van hen zijn en aan welke kant ze staan. Het verhaal krijgt langzaam vorm en waar het in het begin vooral zoeken is naar connecties lijkt het duidelijk te worden waar de plot heengaat. De spanning is in het hele verhaal te snijden, maar soms is het verhaal wat lastig te volgen. De occulte en religieuze gebeurtenissen gaan erg ver en het blijft lang onzeker wat nu precies het doel ervan is. Het lijkt een bij elkaar geraapt zooitje maar niets is minder waar. Tegen het einde blijkt de plot zich echt te ontplooien en word je als lezer getrakteerd op een aantal plottwists. Het mysterie rondom de personages blijkt achteraf gezien precies in het verhaal te passen. 

Maria Grund zet met De hoofdzonde een ijzersterk debuut neer. Ze lijkt al duidelijk te weten hoe ze haar schrijftalent het beste tot uiting kan laten komen en trakteert ons op een top thriller. Een nieuwe thrillersensatie is geboren.