Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789021435534
Uitgever: Volt | Singel
Verschenen: 2009
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Annette Hulscher op 31 mei 2009:
Het glazen plafond: een mooie titel voor een boek waarin een vrouw in het bedrijfsleven probeert op te boxen tegen mannen die haar weinig steun geven. En heel herkenbaar. Ik werk zelf ook in 'het bedrijfsleven' en ben blij dat er eindelijk een schrijfster is opgestaan die dit wereldje in een thriller wilde vangen. Want dat het spannend kan zijn om als vrouw in een mannenwereld te werken is zeker waar.
Toch heeft de schrijfster met dit verhaal maar een fractie uit dit concept weten te halen van wat erin zit, en dat stelt teleur. Het boek is dun en de karakters zijn dun. Ik miste wat achtergrond van de hoofdpersonen, wat meer actie.
De eerste helft van het boek speelt zich alleen af in het kantoortje van Laurien en het huis van Mark, haar personal coach, met wie ze meer heeft dan alleen een werkrelatie. Hoe deze bijzondere relatie is ontstaan, blijft te onduidelijk. Ook zijn lokaties saai en gebeurt te weinig.
De tweede helft van het boek is beter en gevarieerder. Toch had ik aan het eind nog veel vragen. Wat was nu eigenlijk het motief van de “badguys” en waarom moesten er zoveel mensen dood? Alles ging toch wel erg snel opeens.
Wel heeft Meta een lekkere schrijfstijl die ze hopelijk wéér zal gebruiken in haar volgende thriller!
Oordeel:
Alle bezoekersreacties:
Tom & Ilse (25) op 11 september 2009:
Als thrillerliefhebbers en als fans van deze site raakten wij geintrigeerd door de vele en zeer uiteenlopende recensies met betrekking tot dit boek. Er zat niets anders op dan het boek te lezen teneinde ons eigen oordeel te vellen. Tot onze spijt viel dat oordeel negatief uit. Wij vonden het boek weinig onderhoudend, voorspelbaar en niet overtuigend. Er is al veel gezegd over de karakterloze hoofdpersonen, slappe plot, matige constructie en zielloze schrijfstijl. Daar hebben wij weinig meer aan toe te voegen. Maar wij wilden toch even reageren op een mede-recensent, die het boek als te snel, modern en moeilijk voor sommige lezers omschrijft. Wij zijn beide universitair geschoold en zeer belezen - van Dickens tot Dostojevski en van Giphart tot Grunberg hebben wij alles gelezen. Bovendien zijn wij kinderen van onze tijd: wij twitteren, hyves'en en facebooken, wij sms'en, mms'en en msn'en. Tom is farmaceutisch onderzoeker en Ilse is PR-consultant. Wij weten dus waar wij het over hebben. Het enige snelle aan het boek is dat Meta Muller het te snel geschreven heeft: het verhaal zoals het is had als eerste versie, als outline wellicht potentieel, maar had nooit zo uitgegeven mogen worden. Daar hadden nog vele herschreven versies en redacteuren overheen moeten gaan. Het enige moderne aan het boek is dat het in het heden speelt en dat er daarom gebruik gemaakt wordt van moderne technologie. Afgezien daarvan is het boek ronduit oubollig en op geen enkele manier vernieuwend. Het enige moeilijke aan het boek is voor de lezer om zich er toe te zetten het uit te lezen, aangezien op bladzijde drie al duidelijk is hoe de zaak in elkaar steekt. Het boek is simplistisch en voorspelbaar. Het is een van de slechtste boeken die wij de laatste tijd gelezen hebben.
Oordeel: 
Jennifer op 28 augustus 2009:
In de vakantie gelezen. Leest prettig en makkelijk. Verrassende momenten. Voldoende spanning om het snel uit te willen lezen. Een verhaal is fantasie. Alles kan en niets hoeft waarschijnlijk te zijn. Gewoon lezen en genieten.
Oordeel: 
leohunter (33) op 26 augustus 2009:
Een leuk boek, leest lekker, en ik wilde maar doorlezen. Echt aan te raden. Ik begrijp de negatieve recenties wel, want die zullen wel van mensen zijn die niet zo snel met het tempo van het boek meekomen. Dan kan je snel zoek raken in de vak termen (P&O, HR, management, mergers, accountants) die voorkomen in dit boek, samen met het verhaal dat met behulp van SMS-jes, computer bestanden en USB stickjes toch eindelijk in de 21st eeuw hoort. Literair betekent niet klassiek, het betekent dat het een verhaal met woorden is. Per definitie is dus ieder boek literair :-) Dus niet te snel druk over worden LOL. Als je het meer op simpele romans hebt, dan heb je maar 50/50 kans dat je dit boek ook leuk vind.
Oordeel: 
Willemijn (28) op 8 juni 2009:
In mijn optiek is het geen literaire triller maar een sience fiction verhaal. Syndroom van Lovertall? Nog nooit van gehoord, hoewel de beschrijving erg veel weg heeft van Progeria. Een farmaceutisch bedrijf wat een caviaboerderij beheerd? Kom op zeg, laat me niet lachen. 250 patiënten en uitgerekend de coach van Laurien heeft een kind met die ziekte gehad? Dat gebeurt alleen in de bouquettereeks. Billenkoek bij een vrouw van 32? Yeah sure, doe een schooluniform aan en je hebt een mooi script voor een Xrated movie. Nee, ik sluit me volledig bij de recentie van Vrij Nederland aan: Een wanhopige en mislukte poging van de uitgever om een graantje mee te pikken in dit genre. Wellicht een publiciteitsstunt. Niet serieus te nemen.
Oordeel:
Sarah (32) op 7 juni 2009:
Absoluut genoten van dit boek en het commentaar van vele recensenten vind ik onbegrijpelijk. Het verhaal is spannend en vlot geschreven. Ik had het zo uit. En dat het thema wat ongebruikelijk is, vind ik alleen maar positief. Eindelijk eens iemand die wel een andere weg in durft te slaan. Ik kijk zeker uit naar het volgende boek!
Oordeel:
Mary (38) op 4 juni 2009:
Geen aanrader! Slecht plot, heel voorspelbaar, te langdradig om spannend te zijn. Heb het boek eigenlijk gekocht om de wel bijzondere 'spanking' passages. Maar het maakt het boek niet echt beter leesbaar. Het is me ook niet duidelijk waarom de hoofdpersoon en haar coach zich hiermee bezig houden. Het gaat in ieder geval niet om de seksuele kick. Jammer is dan ook dat het thema niet beter psychologisch wordt uitgediept en verduidelijkt. Ergens heb ik het vermoeden dat de uitgever dit boek om deze passages (weer eens iets anders dan anders) heeft uitgegeven. Stiekem vraag ik me natuurlijk af of Meta zelf op een dergelijke manier gecoacht wordt en het boek enigszins autobiografisch is. Een volgend boek van deze schrijfster laat ik denk ik maar liggen.
Oordeel:
Lucille (23) op 4 juni 2009:
Pff, niet te verteren! Droog, cliché, interessantdoenerij. Billenkoek versus killercavia´s... Laat me niet lachen! (En dat lukt wel, want de humor is in dit boek ook ver te zoeken).
Oordeel:
Nienke (35) op 3 juni 2009:
Ik vond het een leuk boek. Het leest prettig door en ik vond de plot wel origineel. Een aanrader voor de vakantie.
Oordeel:
Minda (28) op 2 juni 2009:
"Don't judge a book by his cover" is hier wel heel toepasselijk. Gelokt door de cover nam ik het mee naar huis waar mij een flinke deceptie te wachten stond. In de eindeloze opsomming van bedrijfsgegevens en uitgebreide uiteenzetting van saaie bijrollen in het verhaal raakte ik al snel de draad kwijt. Daarnaast nog het bizarre billenkoek thema wat te pas en te onpas zijn kop op steekt. Alles blijft op de vlakte, het verhaal, de personages, de intriges en het plot is voorspelbaar een saai. Het enige wat rest zijn plastische beschrijvingen van iemand die over de knie gaat. Het moet je voorkeur maar zijn. Ik zelf zal overigens niet op een verjaardag met dit boek als cadeau willen verschijnen, komen geheid vragen van!. Het enige wat me intrigeert is: Hoe komt iemand op het idee om dit boek te schrijven? Is het autobiografisch of een heimelijke wens?
Oordeel:
Marije (36) op 2 juni 2009:
Dit boek vind ik echt een aanrader. In de eerste plaats is het spannend en vlot geschreven, ik heb het in een adem uitgelezen. En ten tweede vind ik het orgineler dan veel vrouwenthrillers. Ik kijk uit naar een eventueel volgend
Oordeel:
Lisa (29) op 1 juni 2009:
Ook ik kan me niet in de 1 ster waardering vinden. Nieuw bloed in de schrijversgemeenschap zet ook mij aan tot lezen en voor een debuut ben ik prettig verrast.
In plaats van de veilige weg heeft Meta ervoor gekozen een onderwerp aan te stippen wat toch nog duidelijk in de taboe sfeer ligt. Dat is op zijn zachtst gezegd dapper.
Ik heb me laten meeslepen door het boek en door de vlotte schrijfstijl vond ik het heerlijk om te lezen.
Ik wacht met spanning op het volgende boek.
Oordeel:
Marlies Sienot (42) op 1 juni 2009:
De corporate thriller is vooral in de Anglo-Amerikaanse misdaadboekenwereld een veelvoorkomend genre. Maar ook in de Nederlandse thrillerscene zijn er een aantal te noemen (men neme bijvoorbeeld Vals van Saskia Otten, een heel aardig, vrij spannend boek). Meta Muller is dus niet origineel in haar keuze haar verhaal in het bedrijfsleven te plaatsen. Dat hindert niet - geldt het niet voor ieder moordmysterie dat er een vast stramien aan ten grondslag ligt? Een vrouw in de hoofdrol is nu ook niet bijster inventief, zeker niet binnen de Nederlandse vrouwenthrillerwereld. Wel nieuw is dat achtergrond en hoofdpersoon ondanks veel geblaat over technische gegevens en onwaarschijnlijke psychotrekjes beide niet gaan leven voor de lezer. Het boek wordt gekenmerkt door een kinderachtige, ietwat betweterige schrijfstijl. Alsof Meta Muller ons lezers voortdurend wil imponeren met haar kennis. Ik krijg, vooral omdat ik op de laatste bladzij nog steeds geen goed idee heb van hoe het betreffende bedrijf in elkaar zit en wat de drijfveren van hoofdpersoon Laurien zijn, het idee dat de kennis van de auteur zeer oppervlakkig is en haar inicht in het bedrijfsleven zeer beperkt. De plot - ach, voorspelbaar, maar er wordt wel afgerekend met de boze mannen van het bedrijf.
Oordeel: 
Victor (46) op 1 juni 2009:
Ik kan me slechts aansluiten bij de recensenten die Het glazen plafond met slechts 1 ster beoordelen. Er is al (te) veel over gezegd. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Kan alleen zeggen dat het enige bevredigende van het boek het moment dat ik het weer weg kon leggen was.
Oordeel:
Marga (53) op 1 juni 2009:
Ik heb het boek in een adem uitgelezen. Het was spannend en wat heel belangrijk is, het bleef spannend. Ik hoop dat Meta Muller vlug met haar volgende boek komt. Ik ga dat zeker lezen.
Oordeel:
Wilma (45) op 1 juni 2009:
Ik ben dol op thrillers en de cover en titel trok me erg aan. Het is een debuutroman natuurlijk, maar wel uitgegeven bij niet de eerste de beste uitgeverij, nl Querido. Misschien waren mijn verwachtingen daarom wel te hoog. Meta is zeker niet te vergelijken met een Tess Gerritsen of Esther Verhoef. En ook niet met mijn favoriet Faye Kellerman. Het siert haar dat ze een controversieel onderwerp als sm in haar boek verweeft. Het is echter niet echt functioneel en een beetje saai uitgewerkt. Ik zou graag willen dat de hoofdpersonen wat meer psychologisch worden uitgediept. Wat beweegt Laurien nou echt, het is heel moeilijk je in haar te verplaatsen, ze komt niet echt tot leven. Het blijft een beetje een papieren hoofdpersoon. Een beetje een gemiste kans. Meta zou heel taboedoorbrekend bezig kunnen zijn, sterke persoonlijkheid, masochisme enz. Jammer dat dit niet helemaal uit de verf komt. Misschien lukt het in een volgend boek beter.
Oordeel:
Jennifer (36) op 31 mei 2009:
Ik snap niet waar de recensenten die maar 1 ster gaven het over hebben. Een pakkend boek met verrassende thema's, echt iets om over na te denken. Je weet wel dat niet voor alle mensen de weg naar de top op dezelfde manier verloopt maar dat het ook echt zo anders kan zijn vind ik mooi. Door de snelle schrijfstijl kon ik ook goed Laurien begrijpen. De ambities maar ook de onzekerheden. Van mij had het nog wat dikker mogen zijn, dan had ik nog wat meer inzicht kunnen krijgen in wat voor bedrijf het nou was waar Laurien voor werkte en iets meer verdieping van het thema van de personal coach. Ik kijk uit naar het tweede boek.
Oordeel:
Lisette (46) op 29 mei 2009:
Een nieuwe thriller kriebelt bij mij altijd meteen. Ik wil met een kan koffie in bed en de hele nacht doorlezen tot ik hem uit heb. Mijn gezin weet intussen dat ik dan onbenaderbaar ben en gelukkig gunnen ze me dat genietmoment. Vol verwachting kroop ik dan ook onder de wol met Het glazen plafond. Maar mijn verwachting werd op geen enkele manier waargemaakt. Ik kwam er niet in. Ik kon me niet vereenzelvigen met de hoofdpersoon en de intrige was een zwakke imitatie van velen van Meta Mullers voorgangers. Op zich kun je misschien stellen dat elke thriller een variatie op een thema is, maar als iets goed geschreven is, maakt dat helemaal niet uit. Bij dit boek merkte ik dat ik steeds oppervlakkiger ging lezen in plaats van meegesleept te worden door de opgebouwde spanning. Er was eigenlijk helemaal geen sprake van spanning. Het meest geërgerd heb ik me aan de hoofdpersoon, die als ambitieuze vrouw niet goed uit de verf komt. Ze blijft een vlak en clichématig personage (wat overigens ook geldt voor de boosdoeners uit het verhaal), dat interessant moet lijken door het onwaarschijnlijke gegeven dat ze zich als een klein kind laat slaan door een soort coach om haar te helpen haar ambities waar te maken. Dit gegeven is aan de ene kant ook al niet goed uitgewerkt en aan de andere kant leiden de langdradige passages erg af van het verhaal, dat zoals gezegd toch al niet erg boeit. Het is mij niet duidelijk wat de schrijfster met dit gegeven heeft willen toevoegen. Het is niet spannend en heeft geen functie. Erg jammer, ik had graag gezien dat Nederland er weer een goede vrouwelijke thrillerauteur bij had gehad, maar ik denk helaas niet dat Meta Muller het gaat maken.
Oordeel:
Loes (32) op 29 mei 2009:
Volstrekt onwaarschijnlijk! Welke vrouw laat zich door haar personal coach over de knie leggen?! Bovendien is de plot gezocht en mager en de karakterisering van de hoofdpersoon niet overtuigend. Gespeend van spanning en suspense. De toevoeging "literair" mag wat mij betreft geschrapt worden bij deze thriller. Wat zeg ik: het woord "thriller" eigenlijk ook.
Oordeel:
Myriam (29) op 29 mei 2009:
Wat een tegenvaller inderdaad, zeg. Ik vond het helemaal niet spannend en erg voorspelbaar. Ik snap niet zo goed wat het ermee te maken heeft dat Laurien door die coach geslagen werd. Heel raar. Ken niemand die dat zou doen. Ik zou meteen aangifte van mishandeling doen. Als ze het nou nog lekker vond. Of als Meta Muller het spannend beschreven had. Maar nu slaat het nergens op en is ook nog eens saai. De plot is ook niks. Het is vooral veel van hetzelfde allemaal.
Oordeel:
Terug naar Het glazen plafond...
|
