Omschrijving:
Als Laura na achttien jaar weer contact krijgt met haar Roemeense jeugdvriendin Gabi is ze opgetogen, en ze gaat dan ook graag in op haar uitnodiging om die zomer langs te komen in Roemenië. Het plan is om onder andere een paar dagen te wandelen in het ruige berggebied van de Karpaten, en Gabi heeft er geen bezwaar tegen dat Laura het reisgezelschap uitbreidt met Martine, een vrouw uit haar vriendenkring.
De eerste dag en avond verlopen volgens plan, maar de volgende ochtend is Gabi ineens spoorloos verdwenen. Is ze uit vrije wil zonder een woord vertrokken? Of is er iets met haar gebeurd?
Al snel blijkt dat Laura en Martine op eigen houtje de bewoonde wereld moeten zien te bereiken, maar helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ze krijgen te maken met voedsel- en watertekort en onaangename ontmoetingen in de wildernis. Gaandeweg raken ze lelijk de weg kwijt, en niet alleen in letterlijke zin...
'Met Wat niet deert maakt Steemers niet zomaar een comeback naar het papieren boek. Ze zet zich gelijk weer volledig op de kaart .' - Vrouwenthrillers
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Karin Bisschops op 9 maart 2023:
Nicolet Steemers is geboren in Hengelo en studeerde gitaar aan het Twents Conservatorium. Via het vertalen van toneelstukken, werken in de journalistiek ging ze aan de slag als schrijver. Haar doorbraak was in 2007 toen Zachte heelmeesters verscheen. Ze schreef verschillende spannende romans en een aantal audioseries voor Storytel.
Na achttien jaar neemt Gabi, de Roemeense jeugdvriendin van Laura, weer contact met haar op. Laura is blij en gaat in op de uitnodiging van Gabi om naar Roemenië te komen om samen een trektocht te maken in het ruige berggebied van de Karpaten. Onverwachts wordt dit gezelschap uitgebreid met de vrouw van de beste vriend van Wessel, de man van Laura. Martine gaat dus mee op wandeltocht. Met zijn drieën starten ze de tocht en alles verloopt volgens plan. Dit plan wordt in de war gegooid als op de ochtend van de tweede dag Gabi ineens spoorloos is verdwenen. Het is onduidelijk waarom. Laura en Martine moeten op eigen houtje terug naar de bewoonde wereld. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Voedsel- en watertekort en onaangename ontmoetingen in de bossen bemoeilijken hun terugtocht. Langzaamaan raken de vrouwen de weg, en zichzelf, kwijt.
De cover van Diepe gronden, in een donkere bosrijke omgeving met dat tentje op de voorgrond maakt direct nieuwsgierig en roept de sfeer duidelijk op. De schrijfstijl van Nicolet Steemers is vlot en het leest heerlijk. De omgeving is erg beeldend beschreven en is gedetailleerd. De duisternis en het gevaar in het berggebied is haast voelbaar. De personages zijn goed in beeld gebracht. Het lijkt alsof ze echt bestaan. De lezer leert ze steeds beter kennen door de flashbacks die regelmatig te lezen zijn. Zo zien we dat Laura echt voor haar eigenbelang gaat, terwijl haar man Wessel graag zijn zin wil doordrijven. Ook Martine, de stoere militair, krijgt body en het blijkt dat zij ook haar onzekerheden heeft. Joris is de vriend van Wessel en net als zijn vrouw Martine, ook een militair. Een militair die lijdt aan PTSS en daarmee worstelt. Gabi is de Roemeense vriendin van Laura en heeft in haar leven heel wat meegemaakt. De spanning is steeds aanwezig en vanaf het moment dat Laura en Martine samen de tocht voortzetten, loopt deze nog verder op. De interactie tussen de twee vrouwen zorgt ervoor dat de spanning haast voelbaar wordt en van het papier spat. Steemers trakteert de lezer op verschillende plotwendingen die ervoor zorgen dat het verhaal ineens de andere kant op gaat. Diepe gronden heeft een mooi afgerond einde, een einde dat afsluit met een klapper.
Nicolet Steemers heeft met Diepe gronden een heerlijk vlot geschreven psychologische thriller afgeleverd die blijft boeien tot het einde.
Bezoekersreacties:
|