Den Hollander heeft een vlotte schrijfstijl en het boek leest lekker weg. Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld en die worden in de hoofdstukken met elkaar afgewisseld. Het ene verhaal wordt verteld door Evelien Bos, journaliste en collega van Timo. Deze laatste is dood gevonden en al snel is duidelijk dat het niet om zelfmoord gaat. Evelien probeert de laatste maanden van Timo in kaart te brengen om er zo achter te komen waar hij mee bezig was en waar hij vijanden heeft gemaakt. 

Het andere verhaal wordt verteld door Dumitro, een Roemeen die zich met louche praktijken bezighoudt en daarvoor ook regelmatig terugmoet naar Roemenie waar hij zich duidelijk niet meer thuis voelt. Zijn karakter wordt goed uitgediept en dat geeft een mooi contrast met het verhaal van Evelien dat veel strakker wordt verteld en waar het ook meer om de zoektocht gaat dan om de karakters. Deze verhalen komen langzaam bij elkaar en dan wordt het de lezer duidelijk hoe de levens met elkaar zijn verbonden. 

Het boek valt een beetje in twee delen uiteen. Het begin wordt gebruikt om het verhaal mooi op te bouwen en is mijn inziens ook het beste deel. In het tweede deel komt er wel meer actie en wordt het verhaal daardoor ook spannender, maar het eindigt niet echt heel realistisch. En dat heeft zijn weerslag op mijn totaaloordeel.