In Het huis aan de overkant  laat Liz haar drukke baan in Londen achter om retraites voor mensen met een burn-out te organiseren op een eiland met slechts twee huizen. Zelf woont ze in het grote Ferguson House, maar ze heeft nauwelijks contact met haar buren, Sarah en Paul, in de lager gelegen Jachthut. Sarah heeft een hekel aan Liz en de cursisten die naar het eiland komen. Ze is bang dat Robert haar vindt. Deze ex-collega stalkte en bedreigde haar zo erg dat ze op de vlucht sloeg. Onderweg leerde ze Paul kennen, die met haar mee ging naar de Jachthut die ze van haar tante erfde. Cursist Eric zegt Sarah te kennen en dat zet de boel op scherp. Zeker op een klein en afgelegen eiland kunnen spanningen snel oplopen en je niet weet wie je kunt vertrouwen. 

In deze novelle wisselt het perspectief tussen Sarah en Liz. Twee zelfstandige en sterke vrouwen, die weten wat ze wel en niet willen. Vandermeeren brengt ze met haar krachtige schrijfstijl tot leven. Ook zijn een paar andere karakters voor een novelle voldoende uitgewerkt. Vanaf het begin zit de lezer op het kleine eiland en wordt in alle dagelijkse perikelen meegezogen. Maar wat gebeurt er werkelijk en wat zit er in het hoofd van Sarah? Echt spannend wordt het niet doordat er te veel toevallige gebeurtenissen gecreëerd zijn en Vandermeeren de spanning probeert op te drijven door dat geforceerd te benoemen waar het niet zo is. Daardoor komt het geheel niet realistisch over. De proloog komt ook wat geforceerd over, als een kunstje dat de schrijfster herhaalt. 

Het huis aan de overkant is een vlot geschreven kort verhaal dat absoluut zorgt voor een paar uren leesplezier en nieuwsgierig maakt naar meer werk van deze schrijfster.