"Het blijft lang stil. En dan opeens zijn woorden niet meer nodig." 

De cover is in zwart-wit uitgevoerd met de titel in rode letters gedrukt. Er staat een meisje op afgebeeld die het gebaar maakt van sttt...niet verder vertellen. Op de achterflap staat een fragment uit het boek en dit samen met de cover is al genoeg om de nieuwsgierigheid te triggeren. 

Dit mag niemand weten omvat na een inleiding, vier delen. De inleiding is cursief gedrukt en wordt verteld door een persoon die gearresteerd is. Wie deze persoon is wordt nog niet bekend gemaakt en ook dit maakt nieuwsgierig. 

"Ik doe mijn ogen dicht en sla mijn handen voor mijn gezicht. Het liefst zou ik onzichtbaar zijn. Ik schaam me zo voor de dingen die ik gedaan heb." 

Vanuit meerdere perspectieven wordt het verhaal verteld, de personages wisselen elkaar voortdurend af. Renske, Iris en Wouter zijn het meest prominent aanwezig, en Fleur (vriendin Iris) en Nilüfer (vriendin Renske) hebben een bijrol. In het eerste deel wordt de lezer al vrij direct een bepaalde richting opgestuurd. Zodra Iris een paar dingen aan Wouter verteld lijkt het allemaal een beetje voor de hand te liggen. Waarom ze juist bij Wouter haar hart uitstort en waarom ze zo stiekem moeten afspreken is de grote vraag. Renske vertrouwt het niet en probeert op allerlei manieren erachter te komen wat Iris met Wouter moet. En Renske gaat heel ver hiermee. 

In de eerste twee delen van Dit mag niemand weten is de spanningsboog nog niet al te hoog. Omdat sommige dingen iets voor de hand liggen, lijkt het allemaal wat voorspelbaar. En als lezer denk je al te weten wat er gaat gebeuren. Maar daar zit nu juist het venijn van deze jeugdthriller. Door een geweldige plotwending die uit het niets lijkt te komen draait het verhaal plots een heel andere kant op. En dan blijkt een personage heel anders in elkaar te zitten. En niet dat het goed valt te praten, maar iemand kan rare sprongen maken en het is soms best begrijpelijk. Al loopt het met dit personage wel heel erg uit de hand en is het ziekelijk te noemen. Kamphuis heeft een aantal herkenbare en hedendaagse thema's in dit boek verweven en het hoofdthema zet ze eigenlijk op twee manieren neer. Daarnaast geeft ze een voorbeeld van hoe een (nog onstabiele) jongere makkelijk gemanipuleerd kan worden. Maar ook zet ze op een scherpe manier neer dat men niet altijd uit moet gaan van aannames en dit geldt niet alleen voor de personages, maar ook voor de lezer. Dat Kamphuis zich goed kan inleven in jongeren en mede door haar vakkennis de personages dan ook sterk neer kan zetten, staat in dit boek als een paal boven water.

Dit mag niemand weten is een spannende, psychologische jeugdthriller die door een ijzersterke plotwending de lezer versteld laat staan.