Oorspronkelijke titel: Broken Harbour (2011)
Vertaling: Marjolein van Velzen
ISBN: 9789021806785
Uitgever: Sijthoff | VBK
Editie: E-book
Overige edities:
2012
|
Omschrijving: Een eind buiten Dublin ligt een half afgebouwde buitenwijk, Brianstown. Door de economische crisis zijn de wegen niet afgemaakt en worden de meeste huizen niet meer opgeleverd; her en der wonen gezinnen die elkaar nooit spreken. In een van de weinige bewoonde huizen wordt een bloedbad aangetroffen. De vader van het gezin is doodgestoken, de twee kleine kinderen zijn met een kussen verstikt, en de moeder, Jennifer, moet direct naar de intensive care. Op het eerste gezicht lijkt het een droevige, maar eenvoudige zaak: pa is werkloos geworden, kan het leven niet meer aan en slaat de hand aan zijn gezin en zichzelf. Maar er zijn te veel onverklaarbare details, zoals de gaten in hun muren, de man die vlakbij in een koud, onafgebouwd nieuwbouwhuis bivakkeert, en Jennifers zus, die volledig hysterisch is. Heeft iemand het recht in eigen hand genomen?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Isa Maron op 6 december 2012:
Ver buiten Dublin – in the middle of nowhere – ligt de spookstad Brianstown, een villawijk vol halfafgebouwde, veelal leegstaande huizen. In een van de weinige bewoonde huizen wordt een gezin gevonden. De twee jonge kinderen en de vader zijn vermoord. De moeder is zwaargewond. De ervaren inspecteur Mick Kennedy start een onderzoek, samen met de nieuwkomer Richie. De muren van het spookhuis blijken vol gaten te zitten. Overal hangen camera’s en staan babyfoons. In een vlakbij gelegen, leegstaand huis bivakkeert een man. Het lijkt er op dat hij het gezin bespioneerde.
Allemaal prima ingrediënten voor een spannende thriller. Voeg daarbij het feit dat Tana French echt goed kan schrijven en het is een raadsel waarom dit boek volledig mislukt is. Het is enorm traag. Bladzijden vol van spitsvondige, maar nergens toe leidende dialogen. Eindeloze herhalingen van gedachten, woordenstromen die nergens naartoe voeren. Heel, heel erg veel nutteloze informatie. Het geduld en de goedmoedigheid van de lezer worden tot het uiterste op de proef gesteld. Mijn tip: lees de eerste 100 a 150 pagina’s en de laatste 50 en je hebt het verhaal ook compleet. De gebruikte 519 bladzijden kunnen dus gerust door de helft. Immens zonde van alle goede ingrediënten en de goed bedachte personages.
Mooi is het persoonlijke drama uit het leven van de rechercheur, waardoor zijn handelen verklaard wordt. Ook is de samenwerking tussen de oude en de jonge rechercheur goed uitgewerkt en heeft Tana French een paar mooie personages neergezet. De toon van de ik-persoon, de rechercheur, is ook goed getroffen. Genoeg pluspunten dus, die echter volledig overstemd worden door de langdradigheid. Het lijkt me dat Tana French – wier eerdere werk ik niet ken – een strenge redacteur nodig heeft.
Bezoekersreacties:
Brigitte van Duijn (36) op 3 november 2012:
In een huis in de onafgebouwde wijk Brianstown, net buiten Dublin, lijkt zich een gruwelijk familiedrama te hebben afgespeeld. De twee jonge kinderen van het gezin liggen dood in hun bed, de lichamen van vader Pat en moeder Jennifer liggen vol messteken en besmeurd met bloed, in de keuken. Hij is dood, zij is zwaargewond. Het lijkt erop dat Pat volledig is doorgedraaid maar is dat wel zo? Waarom zitten er overal gaten in de muren van hun nieuwe huis? Waarom staan er overal babyfoons? En waarom werden zij in de gaten gehouden vanuit een leegstaand huis aan de overkant?
Door middel van stug doorlezen toch de laatste bladzijde, met nummer 519, bereikt en daar ben ik blij om, want om eerlijk te zijn had ik het gevoel dat er nooit een einde aan zou komen. Ondanks dat ik de laatste bladzijden met veel meer voldoening heb gelezen dan de eerste paar honderd bladzijden overheerst bij mij het gevoel van teleurstelling. Ik vond het verhaal op zich niet slecht. Het was een goed doordacht, uitgewerkt drama. De personages waren boeiend en duidelijk op elkaar afgestemd. De opbouw van het verhaal was redelijk sterk want hoewel je natuurlijk je vermoedens hebt vond ik het niet 'te' voorspelbaar. Ik was zelfs een klein beetje "geschokt" toen de bittere waarheid aan het licht kwam. Toch ben ik niet enthousiast over In eigen hand van Tana French. Het gebrek aan spanning, de enorme traagheid in het verhaal en de lange saaie dialogen zorgden ervoor dat ik echt zin moest maken om het boek op te pakken en verder te lezen en dat vond ik jammer. Ik denk dat als Tana French het hele verhaal met een beetje meer spanning in 300 bladzijden had weten te vertellen, dat ik een stuk positiever geweest zou zijn. Kortom te weinig leesplezier voor mij, geen dikke onvoldoende maar zeker geen ruime voldoende. Een 6- is wat er bij me opkomt en ik geef het boek daarom een krappe 3 sterren.
Oordeel:
|
|
|
|