De hechte twee-eenheid van puberdochter Amelia en haar hardwerkende alleenstaande moeder wordt ruw verbroken door de plotselinge dood van Amelia.
De laatste dagen van Amelia is afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Amelia en haar moeder Kate aangevuld met een blog, Facebookberichten en SMS-jes. Ondanks deze grote afwisseling en de sprongen in de tijd, is het verhaal goed te volgen. Kimberly McCreight heeft met deze mix risico’s genomen in de opzet van het boek, maar is er in geslaagd een goedlopend verhaal te schrijven. De wanhoop en schuldgevoelens van Kate weet ze goed over te brengen. 

De laatste dagen van Amelia heeft een diepere laag dan het 'simpele' zoeken naar de oorzaak van de plotselinge dood van Amelia. Kate wordt ingehaald door haar ver verborgen verleden. Daarnaast zijn de pesterijen waar Amelia mee te maken krijgt schrijnend en uit die situatie spreekt veel eenzaamheid. Ik bleef als lezer achter met de vraag waarom niemand stappen heeft ondernomen en werd aan het denken gezet. Dit en de verrassende wendingen maken dat De laatste dagen van Amelia niet een doorsnee thriller is. Daar komt natuurlijk nog bij dat pesten via sociale media een bijzonder actueel thema is. 

Kimberly McCreight heeft dit boek geschreven geïnspireerd op haar eigen rol als moeder. Ze is heel zorgzaam, maar diep van binnen weet ze dat ze niet alles kan doen om haar dochters te beschermen. Dit dacht ze ook toen ze van een aantal zelfmoordgevallen van tieners hoorde die gepest werden. In De laatste dagen van Amelia heeft ze willen reconstrueren hoe kinderen zo verloren kunnen raken, terwijl ouders toch zo hun best doen. Dit boek was haar eerste internationale succes. Ze heeft er verschillende nominaties en prijzen voor gekregen. Voor ouders met een tiener zal dit boek een aanleiding kunnen zijn voor een goed gesprek.