Karen Sander is het pseudoniem van de Duitse thrillerauteur Sabine Klewe. Ze publiceerde meerdere detectives en thrillers en werkte vele jaren als vertaler van Portugese, Spaanse en Engelse literatuur. Daarnaast was ze docente aan de universiteit in Düsseldorf. In 2013 debuteerde ze onder de naam Karen Sander met de serie rondom Georg Stadler en psychologe Elizabeth (Liz) Montario. 

Op de cover van Ik zie, ik zie prijkt een groot mes met hechtdraad er omheen en druppels bloed. Aan de punt van het mes wat bloed. Onheilspellend, wat moet er aan elkaar genaaid worden?  

Ik zie, ik zie is het derde deel met George Stadler en Elizabeth Montario in de hoofdrol. In dit deel worden de zaken wel erg penibel voor George.  Wanneer filmpjes op internet verschijnen, waarin filmscènes uit bekende films als Scream worden nagespeeld, worden hierbij vreemde codes achtergelaten. Wanneer bij een van de slachtoffers de tablet van George wordt aangetroffen, wijzen steeds meer aanknopingspunten in zijn richting.

Het boek begint gelijk goed met een vermoedelijke plaats delict. Een grote plas bloed wordt gevonden in een verlaten fabriekshal. Op de muur staat een grote lift gespoten. Wanneer Stadler een code ontdekt vraagt hij Liz om een profiel te maken van de dader. Hierna ontvouwt het verhaal zich langzaam waarna het vanaf de helft in een stroomversnelling raakt. 

De plot is goed opgebouwd en de plotwendingen volgen elkaar steeds sneller op. Zeker richting het einde, wanneer Stadler en Liz de dader op het spoor komen. Leuk detail is dat veel bekende films worden aangetipt, waaronder Halloween, Red en Scream. Ook wordt een veel besproken onderwerp, het deep web, ter sprake gebracht. De laatste tijd zijn meer thrillers verschenen over dit onderwerp, zoals Zwanenzang van Franck Thilliez.

Het verhaal in Ik zie, ik zie wordt door de ogen van meerdere hoofdpersonen beleefd, waardoor je een ruim perspectief over het verhaal krijgt. Hierdoor kun je je goed inleven in alle personages. Sander heeft een boeiende, vlotte en pakkende schrijfstijl, ze weet de spanning er goed in te brengen en deze vast te houden tot het einde. Daarnaast weet ze de gruwelijkheden prachtig te combineren met mooie beschrijvingen, waardoor je het zo voor je ziet.

"De voet. De roodgelakte nagels. Het bot dat uit het vlees stak".

Ik zie, ik zie is zeker de moeite waard om te lezen. De spanning is om te snijden en zorgt ervoor dat je van de eerste tot de laatste bladzijde aan het boek gekluisterd bent.