Dood spel trapt halverwege 1960 af met een proloog die enerzijds niets maar anderzijds veel te raden overlaat. We bladeren door naar 1989 als profbasketballer van de Boston Celtics, David Baskin samen met zijn kersverse vrouw Laura Ayars hun huwelijksreis in het land Down Under doorbrengen. Modemagnaat en topmodel Laura runt haar zaken goed en lijkt alles in haar leven prima in de hand te hebben. Vier dagen zijn zij wettelijk man en vrouw als David, die inmiddels door zijn spel wereldfaam geniet en bij het team helemaal op zijn plek lijkt te zijn, niet meer terugkeert van een zwempartij in zee. Laura voelt de grond onder haar voeten wegzakken. 

Vanaf het begin is het duidelijk dat de lezer eerder van de meeste feiten op de hoogte wordt gebracht dan achterblijfster Laura Ayars. Om Laura heen lijken naasten niet allemaal even diep onder de indruk van de vermissing en latere vaststelling van de dood van haar man. Van je familie moet je het hebben. Deze slogan gaat hier zeker op. De hooggeleerde en gestructureerde vader James; gewiekste moeder Mary; oudere zus Gloria met een roerig maar laagdrempelig verleden en zwager Stan, die na jaren afwezigheid ineens weer op de radar verschijnt. 

Dood spel is een echte Coben. Uit niets is op te maken dat dit zijn eigenlijke debuut betreft. Een enkele knulligheid die naar toeval riekt, maar verder is er op het geheel weinig aan te merken. Juist het feit dat je wilt weten wie er achter deze ingenieuze constructie zit en waarom, maakt het boek een heerlijke vrouwenthriller. Wat de reden ook geweest mag zijn van de wat late vertaling in ons land: het was het wachten waard. De symbolische kapstok wordt steeds voller want ook deze titel, gestoken in het inmiddels moderne jasje, hangen we er graag bij.