Als haar man Richard Foxworth op zee verongelukt, is Shelby op vierentwintigjarige leeftijd weduwe met een dochter van drie jaar. Ze blijft achter in een kast van een huis en erft enorme schulden. De naïeve en jonge Shelby neemt nu eindelijk het heft in handen en verkoopt alles, van kleding tot juwelen en meubelen. In de privépapieren van Richard vindt ze bewijzen dat haar man meerdere identiteiten had en vreemdging. Ook vindt ze de sleutel van een bankkluis. Als ze alles heeft verkocht, vertrekt Shelby met haar dochter Callie terug naar haar familie in Tennessee. Als Shelby Pomeroy wordt ze liefdevol opgevangen door haar uitgebreide en zeer hechte familie. Ze vindt een baan en gaat, net zoals vijf jaar daarvoor, weer zingen. Via haar vriendin Emma Kate en haar verloofde Matt ontmoet ze Griffin Lot. Een heel andere man dan Richard ooit was. Ondanks dat ze voorzichtig is wordt Shelby verliefd. Maar haar verleden haalt haar in als er privédetectives in het dorp rondlopen en andere mensen die naar haar vragen. Eén van de vrouwen met wie ze spreekt wordt kort daarna vermoord en de FBI voelt Shelby aan de tand.

De oorspronkelijke titel The liar past beter bij dit boek van Nora Roberts dan Terug naar huis. Hoewel ik het dorpsleven in Tennessee in het begin van roddels aan elkaar vond hangen, weet de schrijfster alle personages zo neer te zetten dat ze tot leven komen. De schrijfster heeft niet voor niets meer dan vierhonderd miljoen van haar boeken verkocht. 

Shelby is veel sterker dan ze dacht en wordt een vrouw die haar eigen boontjes kan doppen. Ze realiseert zich wat ze tijdens haar huwelijk fout heeft gedaan en begint aan het aflossen van de miljoenenschuld. Ondertussen leer je haar ouders, grootouders en broers beter kennen, net als dochtertje Callie en vriend Griffin. 

De plot verraste mij niet. Al vroeg in het boek was de ontknoping mij duidelijk en dat is jammer. Ook vind ik het vreemd dat Shelby de schuld van Richard aflost, terwijl ze inmiddels weet dat ze hier niet verantwoordelijk voor is. En als de FBI haar ondervraagt, weet ze tot op de minuut wat ze drie jaar daarvoor deed. Deze minpuntjes nemen niet weg dat het een boek is dat heerlijk wegleest en ontspanning biedt voor een aantal uren. Terug naar huis is geen spannende thriller maar door het hoge familiegehalte meer een streekroman.