Sekten hebben mij altijd geïntrigeerd. Hoe kan het gebeuren, dat een massa mensen één persoon volgt en gehoorzaamt, waarbij soms alle grenzen, letterlijk en figuurlijk, overschreden worden? De auteur, Taylor Stevens, kende ik nog niet. Het eerste deel van de Michael Munroe-serie, De informationist, heb ik dus ook niet gelezen. Alhoewel De onschuldige heel goed los te lezen is van het andere deel mist de lezer in het begin toch enige voorkennis over de personages. Er wordt teruggegrepen op gebeurtenissen uit het verleden en hoewel er geen belangrijke informatie ontbreekt, geeft het toch geen volledig beeld. 

De onschuldige begint met een stevige proloog. Spanning, sensatie, het zit er meteen in. Wanneer het echte verhaal begint zakt die spanning echter weer weg. Het duurt vrij lang voordat de boog weer wat gespannen wordt. Stevens vertelt veel over de personages en valt daarmee teveel in herhaling waardoor de vaart uit het verhaal genomen wordt. De hoofdpersoon in De onschuldige is een vrouw van een dusdanig kaliber, dat het lastig is om sympathie voor haar te voelen. Vaak identificeer je je als lezer met een persoon uit een boek. Of, wanneer dat niet het geval is, voel je iets van bewondering of nieuwsgierigheid naar de betreffende man of vrouw. Niet in dit geval, misschien komt dit dan toch door het missen van enige voorkennis, hoe Munroe zo geworden is. Dat zal ongetwijfeld aan bod zijn gekomen in het eerdere boek. Een vrouw die elk gevecht wint, tegen hoeveel tegenstanders dan ook, die 22 talen spreekt, komt bijna onmenselijk over. Een held uit een spannend stripboek, maar niet de hoofdpersoon van een serieuze thriller. Was De onschuldige dan een slecht boek? Nee, zeker niet. Het is goed geschreven, al miste er wat spanning. Dat wordt echter goed gemaakt met de plot, die prima in elkaar steekt en waar de spanning dan toch oplaait. Ook de beschrijvingen van het leven in de sekte zijn interessant. De ervaringen van uitgetredenen, waaronder de moeder van Hannah, zijn duidelijk en levensecht. Stevens is zelf opgegroeid binnen een sektarische commune, dus er zullen ongetwijfeld autobiografische ervaringen verwerkt zijn in dit verhaal. De onschuldige is een goed boek met een bijzondere en originele uitwerking van de hoofdpersoon.