Lulu Taylor komt van oorsprong uit Oxfordshire. Ze studeerde Engelse literatuur aan de universiteit en werkte als redacteur in Londen. Ze redigeerde en begeleidde vele auteurs, maar besloot na tien jaar om de rollen om te draaien. Haar hoofdonderwerp was het glamoureuze leven van de high society van Engeland, maar in 2012 maakte ze de overstap naar een ander genre en werden haar boeken mysterieuzer. The Winter Folly uit 2013 is het eerste boek in haar nieuwe stijl. Dit jaar kwam de Nederlandse vertaling Wintergeheimen uit.

De titel verwijst naar het geheim dat de sinistere toren op het landgoed van Fort Stirling met zich meedraagt en generaties verwoest. Alexandra Crewe is een gevallen vrouw. Ze verliet haar echtgenoot en leeft in zonde met Nicky Stirling op het landgoed. Door een wrede wending van het lot kunnen ze toch trouwen en een gezin stichten. Het geluk lacht hen toe, maar het geheim van de toren openbaart zich en Alexandra neemt een desastreuze beslissing. Bijna veertig jaar later komt Deliah Young de nieuwe lord Stirling tegen. Ze worden verliefd, trouwen, maar eenmaal in haar rol als de ‘vrouw van’ merkt ze dat het geheim van de toren ook op hun geluk drukt. Terecht vraagt ze zich af; was haar huwelijk een vergissing of kan ze het heden helen door het verleden te ontrafelen?

Wintergeheimen doet denken aan de klassiekers van de Brontë zusjes, maar dan in een moderne jas. Taylor heeft een gedetailleerde en prettige schrijfstijl waarmee ze de lezer het verhaal laat beleven. Tegelijkertijd zet ze een mooi tijdsbeeld neer en toont ze hoe zwaar een erfenis kan drukken op de toekomst. Het verhaal wordt vanuit Alexandra en Deliah verteld in de derde persoon en wisselt per hoofdstuk van personage en tijd, met uitzondering van het derde deel. Op deze manier raak je langzaam vervlochten met de verhaallijn en werk je naar een ontknoping toe waarin je antwoord krijgt op wat er is gebeurd en of de personages dit te boven kunnen komen. De personages zijn één van de sterke punten van dit boek. Ze gaan op een prettige manier onder je huid zitten. Taylor geeft ze een geheel eigen stem en laat levensechte personen zien, zonder naar het cliché te neigen. Soms draait een personage erg snel bij, maar het is niet onoverkomelijk of ongeloofwaardig voor het verhaal. Een ander sterk punt is de setting. Alles is zo herkenbaar en met de juiste dosis aan details beschreven dat het als een film voorbij trekt. Het thema draait om de last die je van je ouders meekrijgt, dat kan een fysieke erfenis zijn of een emotionele, maar ook een materiële. Taylor laat hiermee ook de worsteling zien van de ‘rijke families’ die gebukt gaan onder de financiën van een monumentaal huis.

Wintergeheimen is een meeslepende roman in de stijl van Jane Eyre en Wuthering Heights. Stiekem wil je dit boek niet uitlezen, maar voor altijd blijven ronddwalen op het landgoed van Fort Stirling.