Zwanenzang is alweer het vijftiende deel waarin inspecteur Sejer een rol speelt. De boeken kunnen prima afzonderlijk van elkaar gelezen worden. Van een doorlopende verhaallijn lijkt geen sprake te zijn. De inspecteur blijft wat op de achtergrond waardoor je in tegenstelling tot andere series niet echt een band opbouwt met het hoofdpersonage. De grote vraag waar het in Zwanenzang om draait, is of de twee moorden met elkaar te maken hebben. De slachtoffers vertonen overeenkomsten en ook zijn er verbanden tussen hun families, maar is dat niet logisch in een klein dorp? Gaat het hier om één of twee moordenaars? Karin Fossum laat in ieder geval één van de daders aan het woord. Met veel inlevingsvermogen beschrijft ze de belevingswereld van de verschillende personen in het boek. Een inkijkje in het hoofd van de personen in dit boek is misschien nog wel belangrijker dan de verhaallijn die hier en daar lastig te volgen is. De verhalen lopen door elkaar en het is telkens weer even zoeken vanuit welk perspectief het volgende hoofdstuk geschreven is. Dit maakt het moeilijk om goed in het verhaal te komen.

Zwanenzang is een leuk boek om gelezen te hebben. De nadruk ligt op de psyche van de personages en hun diepste verlangens, woede en angsten. Het is met recht een psychologische thriller. Met nog iets meer aandacht voor een vloeiende verhaallijn was dit boek nog beter geweest.