De Engelse Lucy Foley is de auteur van drie historische romans in de lijn van Kate Morton en Santa Montefiore. Ze wilde graag eens iets anders proberen, iets met een meer duistere invalshoek. Haar eigen lees interesses zijn breed en aangezien ze graag een modern moordmysterie zou willen lezen, besloot ze er zelf een te schrijven.

Traditiegetrouw vieren negen vrienden oud en nieuw met elkaar. De vriendschappen gaan terug tot hun gezamenlijke studietijd in Oxford en ze kennen elkaar vanzelfsprekend door en door. Dit jaar is gekozen voor een verblijf op een afgelegen landgoed in de Schotse Hooglanden. Het nieuwe jaar is nauwelijks aangebroken of de jachtopziener vindt het dode lichaam van een van de gasten. Ernstige sneeuwval heeft het landgoed inmiddels onbereikbaar gemaakt wat betekent dat de moordenaar zich moet bevinden onder de aanwezige gasten en het personeel.

Het verhaal in De jachtpartij speelt zich af in een aantal dagen waarbij door middel van verschillende perspectieven heen en weer wordt gesprongen in de tijd. Wie er vermoord is houdt de auteur angstvallig verborgen en ze laat daarbij veel ruimte voor de lezer om te speculeren. Al snel blijkt dat nooit eerder vertelde gebeurtenissen en flink wat oud zeer de hechte vriendschappen van weleer behoorlijk hebben aangetast. Iedere aanwezige, inclusief het personeel, heeft geheimen die maar beter bewaard kunnen blijven. Tel daar ook nog een loslopende seriemoordenaar en een compleet ingesneeuwd resort bij op en je hebt een waar klassiek moordmysterie in de trant van Agatha Christie.

Dankzij de perspectiefwisselingen tussen enkele gasten en twee leden van het personeel komt de lezer veel te weten over de onderlinge verhoudingen. Vanaf de start zijn er al onderhuidse problemen en door de combinatie van te veel drank, pillen en de desolate omgeving barsten er verschillende bommen. Ieder lid van de vriendengroep blijkt uiteindelijk een motief te hebben om een van de anderen dood te willen om te voorkomen dat diep bewaarde geheimen het daglicht zien. Sommige personages zijn van minder belang voor het verhaal en blijven wat op de achtergrond, de hoofdpersonen worden daarentegen goed uitgewerkt door de auteur. Ze bezitten diepgang en eigenheid en gedragen zich geloofwaardig gezien hun persoonlijkheid.

Het lukt de auteur om de identiteit van de vermoorde gast en zijn of haar moordenaar tot aan het eind onduidelijk te houden. Dit betekent echter niet dat de ervaren thrillerlezer tijdens het lezen niet al genoeg heeft opgepikt om de plot te doorzien. Dit neemt helemaal niet weg dat Lucy Foley met De jachtpartij een heel aardig thrillerdebuut heeft geschreven. Haar schrijfstijl is meeslepend en de kleine cliffhangers zijn goed geplaatst waardoor het moeilijk is om het boek weg te leggen. De jachtpartij is een spannende whodunit dat de lezer niet alleen de mogelijkheid biedt om uit te puzzelen wie de dader, maar ook wie het slachtoffer is.