Het is een tijdje rustig geweest in Southampton, maar Helen Grace en haar team worden weer hard aan het werk gezet in het nieuwste boek van M.J. Arlidge In de maneschijn. Op het eind van Klein klein kleutertje heeft Helen Grace zich voorgenomen weer te leren vertrouwen. Een hele klus voor de immer wantrouwige Grace. Ze heeft een nieuw teamlid aangenomen en is vastbesloten hem een kans te geven. Op de dag dat de vervanger van brigadier Joanne Sanderson, Joseph Hudson, begint, wordt er een lugubere vondst gedaan in Nationaal Park New Forest. Terwijl Helen Grace en haar beste vriendin en collega Charlie nog worstelen met verdriet en schuldgevoelens , wordt met deze moord weer het uiterste van hen gevergd. Al snel wordt er een tweede lichaam gevonden, die ogenschijnlijk niets te maken heeft met het eerste slachtoffer. Het team tast in het duister en wordt regelmatig op het verkeerde been gezet.

Het is een warm weerzien met alle bekende personages uit de Helen Grace-serie. Waar Helen Grace in de eerste boeken overhoop lag met zichzelf en dat oploste door aan SM te doen, is ze nu vooral eenzaam. M.J. Arlidge legt in In de maneschijn niet meer zo de nadruk op de duistere kant van de inspecteur en dat maakt Grace een veel aimabeler persoon. Als je Helen Grace nog niet in je hart gesloten had, maakt dit deel van de Grace-serie dat het nu wel gebeurt. Ze is zachter, liever en meer begripvol. Natuurlijk is Emilia Garanita ook weer van de partij. In het vorige deel kreeg je als lezer iets meer warme gevoelens voor dit personage, maar in dit boek is de oude Emilia weer helemaal terug. Nietsontziend is ze in het delen van wat zij het meest belangrijke nieuws acht. Ze schuwt niets of niemand in haar reis naar de top. Maar het moet worden gezegd: soms weet Emilia meer dan het politiekorps. Waar je bij Helen Grace een duidelijke groei in persoonlijkheid ziet, blijft het wat betreft Emilia Garanita gissen waar Arlidge met dit personage naartoe wil.

Scenarioschrijver M.J. Arlidge heeft al verschillende crimeseries op zijn naam staan en maakte begin 2015 met succes zijn debuut als thrillerschrijver. Arlidge bewijst keer op keer dat hij kan schrijven en dat hij weet wat mensen willen lezen. In de maneschijn is daar geen uitzondering op. Zonder afbreuk te doen aan spanning of schrijfstijl, mixt hij een stukje wraak met wat gruwelijke moorden en gooit daar zijn eigen Arlidge-sausje overheen. Het is misschien geen diepgaande literatuur, maar soms wil je dat als lezer ook helemaal niet. En hoewel je na zeven boeken in de Helen Grace-serie wel ongeveer kan voorspellen hoe het zal gaan, blijft het leuk om te lezen.