Dr. Jean McClellan brengt haar tijd in stilte door. Ze heeft een teller om haar pols die elk woord bijhoudt dat ze spreekt. Ieder woord boven de honderd zorgt voor een krachtige stroomstoot. En dat is niet de enige maatregel die de nieuwe regering heeft opgelegd. Sinds er een extreem conservatieve partij aan de macht is gekomen, zijn miljoenen vrouwen hun baan kwijtgeraakt. Hun bankrekeningen zijn bevroren, hun paspoorten ingetrokken. Meisjes leren niet langer lezen en schrijven. Wie zich niet aan de regels houdt, wordt weggevoerd naar een heropvoedingskamp en komt nooit meer terug. Dan staan er ineens twee mannen op de stoep. 

Voordat Jean het zwijgen werd opgelegd, was ze een begenadigd wetenschapper en nu is haar kennis hard nodig. De mannen doen Jean een aanbod dat ze niet kan weigeren: ze mag weer ongelimiteerd praten. Maar tegen welke prijs?

De rood-zwarte cover zal zeker opvallen in een boekhandel. Het is even zoeken naar de titel van het boek omdat de cover vol staat met letters. De achterflaptekst maakt nieuwsgierig naar het verhaal. Vox speelt zich af in een Amerika waarbij vrouwen monddood worden gemaakt. Alle vrouwen en meisjes moeten een armband dragen, een teller, die bijhoudt hoeveel woorden er worden gesproken. Komt het aantal gesproken woorden per dag boven de honderd, krijgt de draagster een stroomstoot. De stroomstoot wordt steeds pijnlijker. De nieuwe generatie accepteert dit zonder vragen en geloven blindelings de regering en een predikant die het 'woord' verkondigt. De oudere generatie wordt onder de duim gehouden door de teller en bij overtreding van een regel worden ze naar bekeringskampen gebracht. Toch is er een verzetsbeweging ontstaan. 

Jean, een succesvolle wetenschapper, is getrouwd met Patrick en samen hebben ze vier kinderen: Steven, een jongenstweeling en een meisje Sonia. Wanneer de broer van de president een skiongeluk krijgt waarbij zijn linkerhersenhelft wordt beschadigd, het spraakgedeelte, wordt Jean uitgenodigd c.q. gedwongen om het serum tegen afasie verder te ontwikkelen. Haar armband wordt verwijderd en samen met enkele leden uit haar vroegere team gaat ze aan de slag. 

Christina Dalcher heeft met Vox een onwaarschijnlijke wereld gecreëerd: mannen die alle macht in huis hebben, vrouwen waarvan alles wordt ontnomen op het gebied van spraak en lezen, communiceren, werk en sociale contacten. Het lijkt ongeloofwaardig, maar Dalcher laat de lezer geloven dat deze wereld bestaat. Ze schetst een voorbeeld van dat leven van een gezin aan tafel tijdens het eten; Patrick, de echtgenoot, en de drie zonen kletsen over hun dag op school en werk terwijl Jean en haar dochtertje Sonia in stilte luisteren. In het eerste deel van Vox doet Dalcher uit de doeken hoe het zo is gekomen; Door de invloed van Bible Belt, de regering en een predikant. Ook maakt ze gebruik van flashback door Jean terug te laten denken aan vroegere tijden. Het is goed opletten wanneer die flashbacks plaatsvinden en wanneer het verhaal van nu verder gaat. Verbijstering en verontwaardiging zijn gevoelens die bij de lezer naar boven komen. Doordat de lezer in het hoofd van Jean zit en samen met haar de gebeurtenissen volgt, voel je haar dichtbij. 

Christina Dalcher heeft een toegankelijke, vlotte schrijfstijl. In het eerste gedeelte van het verhaal zit nog niet veel spanning, dat verandert wanneer Jean ontdaan wordt van haar armband/teller en ze haar onderzoek vervolgt. De vaart neemt toe en door de plotwendingen is het verhaal moeilijk aan de kant te leggen. Het is intrigerend om te weten hoe het verder gaat. De onderlinge persoonlijke verhoudingen van Jean met haar familie en vrienden zorgen ervoor dat er emotionele spanning aan het verhaal worden toegevoegd. Wie kan ze nog vertrouwen? Het einde voelt een beetje gehaast aan. Alsof Dalcher er klaar mee was. Het had nog best wat uitgebreider mogen zijn met een rustigere opbouw daarnaartoe. 

Christina Dalcher heeft met Vox een aardig debuut geschreven, als je het in een hokje wilt plaatsen zou dat bij feministische dystopische romans zijn. Het tipt vele onderwerpen aan zoals b.v. onderdrukking, verzet, machtsmisbruik.