Linda Green heeft een schrijfstijl die ervoor zorgt dat je je direct in het verhaal vasthaakt. We lezen vanuit de perspectieven van Finn en Kaz, waarin men hen beiden heel goed leert kennen. Dit zijn personages die gelijk in je hart gaan zitten. Hun bijzondere connectie wordt langzaam opgebouwd en uit de doeken gedaan door de verhaallijnen te verdelen in voor en erna. Het is daarbij ook meteen duidelijk dat er iets heftigs gebeurd is, maar wat precies dat blijft lang in het midden. Het zorgt ervoor dat je als lezer door wilt blijven lezen en het verhaal erg boeiend blijft. Wat Linda Green ook perfect gedaan heeft is de schrijfwijze aanpassen naar het beeld van een tienjarige in de verhaallijn van Finn. Het maakt dat je je nog meer in hem kunt verplaatsen en het soms moeilijk is om te verkroppen hoe hij de wereld ziet. De plot is onverwacht en erg heftig. Er speelt heel veel en de persoonlijke problemen van vooral Finn, maar ook van Kaz zorgen ervoor dat het verhaal op momenten echt naar de keel grijpt. Het laat ook zien dat vriendschappen, in welke vorm dan ook, er zijn om te koesteren en dat je met goede vrienden de wereld aan kan.