Op een koude avond wordt er bij het politiebureau een baby gevonden. De handgemaakte sjaal die om het kindje heen gewikkeld is, blijkt van Roemeense makelij te zijn en dit leidt naar een fabriek waar voornamelijk Roemeense dames werken. Als een nieuwe zaak zich aandient omdat een jonge prostituee dood gevonden wordt op straat, moet Kim haar team in tweeën splitsen. Zelf neemt ze samen met Bryant de zaak van de vermoorde prostituee op zich. Stacey en Dawson gaan op zoek naar de moeder van de baby. Algauw volgt er een tweede moord op een sekswerkster en verdwijnt er een jong tienermeisje die zeer waarschijnlijk in levensgevaar is. Het is alle hens aan dek voor het team van Kim want de klok tikt onvermijdelijk door. 

Vermoorde onschuld begint met een heftige proloog en het is meteen duidelijk dat dit geen verhaal voor tere zieltjes is. Het zorgt ervoor dat de lezer wakker geschud wordt, op het puntje van de stoel gaat zitten en nieuwsgierig is naar het verloop van het verhaal. Er worden meerdere verhaallijnen uitgegooid die in oorsprong niks met elkaar te maken lijken te hebben. Ze hebben echter wel een gemene deler en dat is het op een walgelijke manier uitbuiten van mensen. Marsons weet dit onderwerp op zo'n manier te belichten dat het de lezer bewust maakt van het feit dat deze dingen echt gebeuren in de wereld. Ook de onderwerpen prostitutie, mensenhandel en grooming schuwt ze niet. Zelf zegt ze hierover in haar nawoord: ‘De gruwelen van de mensenhandel bestaan nog altijd en treffen generatie na generatie, waardoor ik mij genoodzaakt voelde daar onderzoek naar te doen’. Het resultaat is een spannend verhaal dat lekker vlot wegleest. 

Door het grote aantal personages wordt er op persoonlijk vlak maar weinig de diepte ingegaan. Dit is niet storend maar wel opvallend. Er is veel afwisseling in perspectief en dit zorgt voor snelheid in het verhaal. Zo worden niet alleen hoofdrolspelers Kim en Bryant gevolgd, maar ook de andere rechercheurs en een aantal slachtoffers. De korte hoofdstukjes maken van dit boek, dat geschreven is in de derde persoon, een echte pageturner. Alle verhaallijnen worden netjes uit- en afgewerkt zoals we van deze schrijfster gewend zijn. Maar de echte kers op de taart is dat de lezer tijdens de ontknoping meerdere malen wordt verrast door een enorme plottwist. 

Angela Marsons heeft met Vermoorde onschuld wederom een boek geschreven dat staat als een huis.