Het is niet nieuw, twee mensen die samen een boek schrijven, het bekendste voorbeeld is waarschijnlijk wel Sjöwall & Wahlöö en meer recent Nicci French. Het mooie daarvan is vaak dat je niet kan zien wie welk deel geschreven heeft omdat je geen verschillen kunt ontdekken, dus blijft het gissen hoe ze samen werken. Bij de Hammers is dat minder goed gelukt, althans dat is de beste verklaring voor de tegenstrijdigheden die in het boek voorkomen. Soms worden zaken tenenkrommend tot in de puntjes uitgelegd, terwijl je als lezer best zelf in staat bent om bepaalde emoties te interpreteren, dat maakt het juist interessant. Andere delen zijn echter zo miniem weergegeven dat je het stuk drie keer moet lezen om door te hebben waar het over gaat. Die spagaat kom je ook tegen in het karakter van de hoofdinspecteur, soms een kortzichtige hork en het volgende moment een zeer inlevend mens. De balans is een beetje zoek in het boek. Jammer want het verhaal is wel interessant en de thriller is een echte Scandinavische met maatschappelijk betrokkenheid en al. Helaas doet het wat te geforceerd aan dus is het niet echt ontspannen lezen. Het constante gebruik van complete voor- en achternamen maakt het er ook niet beter op. Ik ben benieuwd hoeveel delen er nog zullen volgen en of het dan allemaal wat soepeler te lezen zal zijn.