ISBN: 9789023455578
Uitgever: Cargo
Editie: E-book
Pagina's: 232
Overige edities:
2017
|
Omschrijving: ‘Hij zwijgt. Net als toen, toen hij me zag in mijn bruidsjurk. Alleen de blik die hij nu over mijn lichaam laat glijden, is anders. Heeft niets van verlegenheid. Eerder van medelijden. Ik zou willen dat hij me slaat. Liefst zo hard dat ik nooit meer wakker word.’
Ach, overal is wel eens wat. Jacqueline houdt van haar echtgenoot, al intimideert en manipuleert hij haar steeds vaker. Het ligt vast ook aan haar, want voor de buitenwereld is hij altijd heel voorkomend. Charmants zelfs. Straks zal het weer beter gaan: de zorg voor haar manisch-depressieve moeder slokte veel tijd op en Gijs heeft zijn ontslag nog niet verwerkt. Ze moet geduld hebben. En eigenlijk hebben ze het toch goed samen?Maar zo simpel is het niet. Integendeel. Met de daad van een Franse naamgenote in gedachten, ziet Jacqueline uiteindelijk nog maar één uitweg. Hij moet dood.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Wemmie Wolf op 9 maart 2017:
Sluipend gif is de tweede thriller van Corine Hartman waarin een familiedrama centraal staat. Wie houdt van de messcherpe thrillers van Hartman zal ongetwijfeld moeten wennen, maar net als Een vlaag van waanzin is dit wederom een pareltje. Corine Hartman is een ander pad ingeslagen en dat toont aan dat ze een zeer veelzijdig auteur is. Er komt geen geweld aan te pas in Sluipend gif maar de spanning is subtiel en onderhuids wel degelijk aanwezig wat het tot een genot maakt om te lezen. In de proloog wordt al veel prijsgegeven maar tot het eind toe weet Corine Hartman je te ontroeren en te verrassen. Ze schuwt heftige thema's zoals zelfmoord, depressie en euthanasie niet.
Deze thriller is gebaseerd op een gebeurtenis in Frankrijk; Jacqueline Sauvage heeft haar man vermoord nadat ze jarenlang door hem werd mishandeld. Uiteindelijk kreeg ze gratie van Hollande. Uiteraard heeft Corine Hartman haar eigen twist aan het verhaal gegeven. Het boek wordt vanuit verschillende perspectieven beschreven, de personages komen hierdoor goed uit de verf en je krijgt op deze wijze een goed beeld van hun leefwereld. Jacqueline en Gijs zijn getrouwd en hebben een dochter, Hanna. Hanna woont alweer een zestal jaren in Frankrijk. Om meer ruimte voor haar zelf te creëren en om afstand van haar ouders te nemen is de destijds negentienjarige dochter uit huis vertrokken. Jacqueline is vrijwilligster in een verpleeghuis, ze heeft geen betaalde baan. Ze kampt met psychische problemen en gebruikt medicatie. Gijs is bij zijn oude werkgever op een zijspoor gezet, hij was werkzaam bij de sociale dienst. Gijs is overdreven stipt in zijn dagelijkse leven en ook op zijn werk was hij rigide. Na zijn ontslag zet hij nu mensen met een pont over de IJssel. Geestdodend werk en het tast zijn ego enorm aan. Tevergeefs klopt hij bij zijn collega's aan voor een functie binnen de gemeente Zutphen. Zijn schoonmoeder Adrienne is manisch-depressief. Een ziektebeeld waar Gijs niet mee kan omgaan. Zo goed en kwaad als het kan pakt Jacq de verzorging van haar moeder op. Jacq en Gijs wonen in Bronkhorst, het kleinste stadje in de Achterhoek. Een hechte gemeenschap waarbij de schijn voor elkaar wordt opgehouden. Iedereen kent Gijs als de charmante man, maar voor Jacq is het allang niet meer de man waarop ze jaren geleden verliefd is geworden. Hij is intimiderend richting Jacq en hij steekt zijn minachting voor haar niet onder stoelen of banken. Hij verbiedt het dat Jacq naar hun dochter Hanna afreist. Zelfs haar kleinzoon heeft ze nog niet gezien. Gijs wordt daarmee een autoritaire en manipulatieve echtgenoot. Ze wijt zijn houding aan het niet kunnen accepteren van zijn ontslag. De zelfmoordpogingen van haar moeder trekken ook een zware wissel op hun huwelijk. Feit is wel dat Jacq steeds meer moeite krijgt met de houding van Gijs. Dan rijpt er een plan in haar hoofd….
Met groot gemak schetst Corine Hartman een gelaagde thriller, de losse eindjes zijn perfect met elkaar verbonden. Er zit voldoende emotionele diepgang in de karakters waardoor je je als lezer goed kunt inleven in de gedachtewereld van Jacq en Gijs. Je krijgt begrip voor beide personen of je het nu wel of niet met ze eens bent. Sluipend gif blijft wel even nasudderen, Corine Hartman heeft zichzelf wederom weten te overtreffen.
Bezoekersreacties:
Diane Kooistra (41) op 3 maart 2017:
Sluipend gif speelt zich af in het dorpje Bronkhorst. Het gezin van Jaqueline en Gijs lijkt een heel gewoon gezin alleen als je langs de mooie buitenkant kijkt zie je dat Jaqueline erg lijdt onder de buien van haar manisch-depressieve moeder die uit het leven wil stappen, de breuk met haar dochter en de relatie met haar man Gijs. Gijs is nu de veerman van het dorp. Hij vaart met een pontje heen en weer over de IJssel waar hij zo van houdt. Hij krijgt regelmatig opmerkingen dat mensen hem benijden om deze vrije baan. Zijn frustraties reageert hij op zijn vrouw af. Niet door lichamelijke mishandeling maar door geestelijke mishandeling. Het net om Jaqueline heen wordt steeds kleiner en strakker, vooral na de dood van haar moeder is er iets dat bij haar binnen gaat borrelen en tegen de wens van Gijs in zoekt ze contact met haar dochter in Frankrijk. Jaqueline lijkt allemaal signalen te krijgen, ze hoort het verhaal van Jaqueline Sauvage in Frankrijk en betrekt die situatie helemaal op zichzelf met fatale gevolgen.
In een mooi en rustiek decor van het toeristenplaatsje Bronkhorst speelt zich een drama af, Corine Hartman kan dat perfect in elkaar puzzelen tot een verhaal dat je niet meer loslaat. De grenzen tussen fictie en non-fictie vervagen langzaam voor de hoofdpersoon maar ook van de lezer. Als gevoelige onderwerpen ter sprake komen moet je altijd opletten dat je niet in details gaat verzanden. Ik wil geen medisch verslag lezen over euthanasie, manische depressieve mensen of de perfecte moord maar ik wil lezen wat het allemaal met de persoon en zijn omgeving doet. Gijs is angstaanjagend perfectionistisch, dat Jaqueline ooit voor hem gevallen is, is een raadsel. Of was het een vlucht? De vraag die door je hoofd spookt is:’ komt ze ermee weg?” zou een uitnodiging kunnen zijn om het heft in eigen hand te nemen. Dan lees je het plot en sta je ineens weer met beide benen op de grond. Dan snap je ook waarom er voor de titel Sluipend gif is gekozen. Het sluipt als een rode draad door het boek, heel langzaam komt het besef binnen wat er gebeurd is. Heerlijk! Dit is naast Een vlaag van waanzin een van de beste Corine Hartmans die ik heb gelezen. Waarom? De schrijfstijl leest prettig, ze kruipt onder je huid, ze is goed voorbereid en ingelezen over de onderwerpen en ze zet je met beide benen op de grond. Daarom! Oordeel:
Hannie Noordam (69) op 25 februari 2017:
Sluipend Gif is een hele grote aanrader. Ik vond het een spannend verhaal, maar heb vooral intens meegeleefd met Jacqueline. Heerlijk om te lezen, dit realistisch en invoelbaar beschreven familiedrama, en dan die ontknoping! Van mij mag Corine deze ingeslagen weg blijven volgen. Als ze met dit juweeltje de Gouden Strop niet binnenhaalt, dan weet ik het ook niet meer. Oordeel:
|
|
|
|