In Gröna Lund, een pretpark in het Zweedse Stockholm, ontsnappen de 12-jarige zoon Johan en diens zusje Sofia even aan de aandacht van hun moeder, hoofdrolspeelster Jeanette Kihlberg. Er is duidelijk opzet in het spel maar onduidelijk welke vrouw om welke reden het op de kinderen heeft gemunt. Ondertussen weet de lezer reeds al lang dat een van de hoofdpersonen, om wie het feitelijk allemaal gaat, leidt aan een dissociatieve identiteitsstoornis, ofwel het meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Het is dus niet zo lastig om een en een bij elkaar op te tellen als het gaat om het vinden van deze ongrijpbare dader. Gelukkig hebben de personages in het boek heel andere kopzorgen en dat houdt het tempo er goed in.
Het opvoeren van alter ego's zien we de laatste tijd vaker en is om die reden ook niet meer een zo bijster interessant gegeven. Ook in Het hongervuur, waar de ene alter de andere probeert te doorgronden, zaait dit eerder verwarring dan dat het duidelijkheid schept.
Het Scandinavische auteursduo heeft zich weliswaar grondig ingeleefd om de opzet van dit drieluik het beste te laten slagen, maar het maakt het lezen van hun verhaal er niet eenvoudiger op. De goede plot maakt echter dat je alsnog benieuwd bent naar het derde deel in de reeks. Eerlijk is eerlijk: de auteurs weten ons te boeien, bij tijd en wijle te shockeren en als geen ander het verhaal zo over te brengen dat je eigenlijk geneigd bent af te willen haken, maar hier toch van af ziet.
Het hongervuur stilt de goede trek, mits de eetlust je na de vele gedetailleerde gruwelheden niet is vergaan.