Sarah Petersen leeft al zeven jaar in onzekerheid. Wat een zakenreis als alle anderen had moeten zijn werd een regelrechte nachtmerrie. Kort na aankomst verdween haar man Philipp volledig van de radar, een ontvangen sms'je als enig teken dat de plaats van bestemming was bereikt. Nu staat een vreemde voor haar neus met de bewering haar echtgenoot te zijn. Ook de omgeving van Sarah neemt voor waarheid aan dat Philipp, weliswaar menig jaartje ouder, op het nest is teruggekeerd. Direct met diens thuiskomst timmert Raabe vakkundig nagenoeg alle valkuilen dicht (en dat zijn er nogal wat) alsmede weet ze ongeloofwaardigheden voor het merendeel te mijden. Het rollenspel begint. Sarah is in eerste instantie volledig uit het veld geslagen maar weet zich omwille van haar zoon Leo te herpakken. Dat De Vreemde, die ze consequent op deze wijze en met ‘u’ aanspreekt, niet haar echtgenoot is staat voor haar vast. De man, op zijn beurt, heeft een geheel eigen agenda maar lijkt daarentegen onbewogen. Naarmate Sarah en de man die zich voor Philipp uitgeeft verder de strijd met elkaar aanbinden, hoe meer vraagtekens de soms buitensporige reacties van Sarah oproepen.  

Raabes nieuwste psychologische hoogstandje speelt zich zowel dicht bij huis als in een korte tijdsduur af. Door geen ruimte over te laten waarin het nodige kan worden verklaard, kiest Raabe ervoor om haar hoofdpersoon de waarheid zelf te ontdekken zonder de buitenwereld zich ermee te laten bemoeien. De waarheid komt vanzelfsprekend niet zomaar boven tafel. Zonder een sublieme plottwist, een sterk epiloog en niet te vergeten de perfecte wijze waarop de karakters worden ontleed zou dit tweede schrijven van Raabe niet zijn wat het nu is. Uit de schrijfwijze en de opbouw kun je opmaken dat daar nog het nodige aan moet worden gesleuteld. Zowel de toch wat houterig overkomende zinnen als de veelal slecht getimede overgang van perspectief komt knullig over. De aandacht verdelen over ieder facet vergt ervaring. Hoe juist er ook over alle bouwstenen is nagedacht, het geheel dient wel in balans te zijn om het niet te laten om kukelen. Het neemt niet weg dat Raabe flink aan de weg timmert om zich als auteur definitief op de internationale kaart te laten zetten. Hoe goed we het voor de buitenwereld ook voor elkaar lijken te hebben, we dragen voor altijd datgene mee waar we al dan niet bewust voor op de vlucht zijn geslagen. De waarheid is een gelaagde en intrigerende psychologische thriller die op geheel eigen wijze duister aan het licht brengt.