Het verhaal begint met Lauren, een alleenstaande, gescheiden moeder die haar leven samen met haar twaalfjarige dochter Lizzy weer tracht op te bouwen na een huwelijk waarin zij ernstig mishandeld werd. Zij woont en werkt in het schattige Schotse dorpje Dalbegie waar iedereen elkaar kent en niets onopgemerkt blijft. Zo ook de komst van vreemdeling Olivier, die recht tegenover de winkel gaat wonen waar Lauren werkt. Iedere dag haalt de charmante Olivier zijn krantje bij Lauren en het duurt niet lang voor Lauren voor deze charmes bezwijkt. Alsof ze een puber is, gaat zij in op de avances van Olivier. 

Dan verdwijnt Lauren spoorloos. Lizzy is in alle staten. Het kan toch niet zo zijn dat haar moeder nooit meer terugkomt? Lizzy neemt haar intrek bij tante Maureen, de zus van Lauren, en ontvlucht het huis waar mogelijk om met haar vriendje Simon sigaretjes te roken en kennis te maken met de wereld van de drugs en de drank. 

Dorst is een bijzondere roman, met een duistere kant. Alle personages worden neergezet in de ik-vorm wat een bepaalde meelevendheid naar boven roept. De auteur weet een bepaalde spanning op te bouwen maar deze net niet onder mijn huid te krijgen. De gevoelens en belevingen hadden wat mij betreft wat dieper en wat intenser beschreven mogen worden. Maar al met al een prima boek om in de donkere avonduren te lezen. Om vervolgens uit te kijken naar deel 2.