Dicht bij mij bestaat uit drie verhaallijnen die samen een compleet beeld geven van wat er allemaal gebeurd is met Stella. De eerste verhaallijn gaat over Stella op dit moment en het onverwachte bezoek dat op een donkere besneeuwde avond bij haar aanbelt. De tweede verhaallijn geeft het minste prijs. Het beschrijft therapiesessies tussen een jonge patiënt en haar therapeut, maar lang blijft onduidelijk wie deze twee mensen zijn. De derde verhaallijn beschrijft Stella een paar jaar geleden als ze werkzaam is als psycholoog. Aan deze structuur houdt de schrijfster het hele boek vast, de verhalen wisselen elkaar af en elk verhaal is even spannend en zet aan tot verder lezen. De hoofdstukken zijn kort, waardoor je snel weer het vervolg kan lezen over de volgende verhaallijn. De puzzel is pas echt compleet als het boek uit is. Het allerlaatste hoofdstuk met een beschrijving over hoe het met Stella gaat een paar maanden later had voor mij niet gehoeven. Dit is een beetje een anticlimax na de spanning in de rest van het boek. 

Luana Lewis maakt met Dicht bij mij haar debuut als schrijfster van fictie. Ze is psycholoog en heeft deze ervaring ook gebruikt bij het schrijven van dit boek met ondermeer aandacht voor agorafobie (pleinvrees), de relatie tussen een therapeut en een patiënt en posttraumatische stress. Het doet me denken aan een aantal boeken van Nicci French die vaak ook gaan over beschadigde vrouwen. Geen moord- en doodslag in dit boek, maar een echte psychologische thriller. Voor liefhebbers van dit genre is dit boek zeker een aanrader.