Deze manier van switchen tussen personages in heden en verleden heeft Laura McHugh heel erg goed gedaan. Doordat je als lezer steeds een stapje voor loopt op Lucy wordt een grote onderhuidse spanning opgebouwd. Samen met de grimmige sfeer die voelbaar is in het hele boek was het voor mij onmogelijk om het boek weg te leggen. Ik werd als het ware het verhaal ingezogen en had voortdurend het gevoel dat ik een stap achter Lucy aanloop in dat fascinerende stadje Henbane. 

In gedachten wilde ik haar steeds de goede kant opsturen of waarschuwen voor bepaalde personen. Het nadeel van deze manier van vertellen is dat het tempo wat laag blijft. De spanning komt hierdoor ook niet echt tot een uitbarsting, wat resulteert in een wat teleurstellende climax. Dat is echt heel jammer, want de opbouw van de spanning doet anders vermoeden. Toch is wat mij betreft Het gewicht van bloed echt een boek dat je gelezen moet hebben. Naast het thrilleraspect wordt het volwassen worden van Lucy heel overtuigend beschreven. Ze leert dat familie uiteindelijk niet altijd hoeft te bestaan uit louter bloedverwantschap en dat het gewicht van bloed juist een zware last kan zijn.

Lucy Dane is 17 jaar en woont in Henbane, een fictief plaatsje in de Ozarks. Naast haar vader bestaat haar familie alleen nog uit haar oom Crete. Lila, Lucy’s moeder, is lang geleden spoorloos verdwenen en iedereen in Henbane lijkt te geloven dat ze zelfmoord heeft gepleegd. Wanneer Lucy’s verdwenen vriendin Cheri uiteindelijk vermoord opduikt ontvouwt zich voor Lucy een zoektocht die niet alleen naar de waarheid omtrent de dood van Cheri lijkt te leiden, maar ook naar die van haar moeder.

Het gewicht van bloed is opgebouwd uit veel korte hoofdstukken, verteld vanuit het perspectief van een belangrijke speler uit het verhaal, zowel in het heden als in het verleden. Hierdoor gaan Lucy’s speurtocht en de ware toedracht van de gebeurtenissen parallel aan elkaar lopen. Deze manier van switchen tussen personages in heden en verleden heeft Laura McHugh heel erg goed gedaan. Doordat je als lezer steeds een stapje voor loopt op Lucy wordt een grote onderhuidse spanning opgebouwd. Samen met de grimmige sfeer, die voelbaar is het hele boek door, was het voor mij onmogelijk om het boek weg te leggen. De lezer wordt als het ware het verhaal ingezogen en heeft voortdurend het gevoel een stap achter Lucy aan te lopen in dat fascinerende stadje Henbane. In gedachten wil je haar als lezer steeds de goede kant opsturen of waarschuwen voor bepaalde personen.
Het nadeel van deze manier van vertellen is dat het tempo wat laag blijft. De spanning komt hierdoor ook niet echt tot een uitbarsting wat resulteert in een enigszins teleurstellende climax. Dat is jammer, want de opbouw van de spanning doet anders vermoeden. Toch is wat mij betreft Het gewicht van bloed echt een boek dat je gelezen moet hebben. Naast het thrilleraspect wordt het volwassen worden van Lucy heel overtuigend beschreven. Ze leert dat familie uiteindelijk niet altijd hoeft te bestaan uit louter bloedverwantschap en dat het gewicht van bloed juist een zware last kan zijn.