Na een dramatische proloog over een vermissing, jaren geleden, lees je in Mooie meisjes het verhaal van Claire. Zij en haar man gaan uit eten en worden daarna beroofd. Haar man wordt bij deze beroving vermoord en Claire blijft alleen achter. Claire blijkt veel meegemaakt te hebben in het verleden, haar zusje is vermist sinds haar zestiende en haar oudere zus is verslaafd of verslaafd geweest, ze hebben geen contact meer. Haar ouders zijn gescheiden. Ze heeft weinig om op terug te vallen. Bij het uitzoeken van de spullen van haar man komt ze heel nare video’s tegen en leert ze haar overleden man van een andere kant kennen. Een duistere kant. Als dan de instanties vreemd reageren en ze verder gaat onderzoeken wat dit allemaal te betekenen heeft, komt haar zus ineens langs. Na al die jaren hebben ze weer contact. Het lijkt mooi maar terwijl ze samen proberen te verwerken wat er in het verleden is gebeurd, beseffen ze niet dat ze in gevaar zijn.

Mooie meisjes is een boek dat los staat van de Grant County serie. Een verhaal met nieuwe personages waar ik even aan moest wennen. Het is een beetje een trend denk ik als ik zo rondkijk bij de thrillers: schrijfsters die even een zijspoor inslaan. 

Mooie meisjes is wel een typische Karin Slaughter thriller. Rauw, niets weglatend, beeldend geschreven en met verrassende plotwendingen. Daar hou je van of niet. Een tussenweg is er niet. 

Dit boek heeft als onderbreking steeds een hoofdstuk waarin de vader van de zussen aan zijn vermiste dochter schrijft. Dat was best ontroerend. Je leest hoe zo’n gebeurtenis een gezin kan ontwrichten en wat er van de gezinsleden afvalt als de antwoorden waar ze zo lang naar op zoek zijn gevonden worden. Plaats dat naast lekkere corrupte agenten en instanties en de leeservaring is compleet. 

Mooie meisjes heeft me niet echt verrast, ik heb er gewoon een paar uur heerlijk in gelezen en het verhaal heeft me nadien nog even bezig gehouden. Een fijn boek voor de vakantiekoffer.