Oordeel VrouwenThrillers.nl:

De cover van Mijn naam is vrijheid laat de schaduw van een vrouw zien. Dit is de schaduw van Freedom. Zij is een indrukwekkende vrouw die onder de tatoeages zit en een grote mond heeft. Er schuilt echter een groot verdriet achter dit masker of de mooie symbolische schaduw. Zij heeft na een gevangenisstraf jaren geleden haar kinderen op moeten geven voor adoptie en zit nu in een getuigenbeschermingsprogramma. Op afstand volgt ze via Facebook de levens van haar kinderen. Het lijkt alsof haar kinderen een goed leven hebben gekregen, maar niets is minder waar. Ze zijn destijds terecht gekomen in een soort sekte, haar zoon lijkt zich wel deels aan het verleden te hebben ontworsteld. Hij is een succesvol advocaat en heeft een relatie. Toch komt hij ook niet los van de gebeurtenissen uit zijn jeugd. Haar dochter blijkt het nog een stuk lastiger te hebben. Wanneer  Freedom ontdekt dat haar dochter verdwenen is, komt ze in actie.

Zo nu en dan is het verhaal in Mijn naam is Vrijheid lastig te volgen. Er zijn veel betrokkenen en het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven beschreven. In dit geval vind ik dat geen gelukkige keuze, omdat dit afleidt van de centrale verhaallijn. Het idee om een moeder op zoek te laten gaan naar haar lang verloren kinderen is een goede, maar soms bekruipt mij het gevoel dat de auteur naast dit gegeven nog veel meer elementen in dit boek heeft willen stoppen die niet allemaal goed uit de verf komen. Zo vind ik de verhaallijn rondom het vleugje romantiek dat speelt tussen Freedom en een politieagent goed opgestart, maar uiteindelijk niet goed uitgewerkt. De undercoveroperatie die in dit boek een rol speelt is ook net niet helemaal af, waardoor ik me afvraag of er niet beter gewoon onderdelen weggelaten hadden moeten worden. Ook worden we nog meegenomen in de sekte van de adoptieouders van de kinderen van Freedom. Wellicht is deze verscheidenheid aan onderwerpen en het ontbreken van focus te wijten aan de onervarenheid van de auteur, die debuteert met dit boek.

Jax Miller heeft de inspiratie voor dit boek gevonden in haar eigen vroegere drugsverslaving. Ze is begonnen met schrijven toen ze aan het afkicken was. Sommige karaktertrekken van Freedom zijn ook overeenkomstig met die van Jax Miller. Dit karakter is dan ook het beste uitgewerkt. In ieder geval zijn het beide echte vechters. Mijn naam is Vrijheid is beeldend geschreven met een rauw randje en heeft absoluut de potentie om verfilmd te worden. Een echte actiethriller.