Vanaf het moment dat Rachel Knight samen met haar collega, tevens vriendin, rechercheur Bailey Keller op onderzoek gaat voor twee lopende zaken, word je als lezer constant heen en weer geslingerd tussen die twee zaken. Enerzijds de verkrachting van een vijftienjarig meisje, dochter van een steenrijke arts, en anderzijds de zaak van Jake. Stap voor stap word je meegesleept van de ene naar de andere plaats, voor hetzij een bezoekje aan een betrokkene of een onderzoekje. Daarover word je tot in detail geinformeerd. Vanaf het instappen in de auto tot aan het napraten in een restaurant, tijdens een etentje. Wat mij betreft geldt hier: "less is more". Je moet de lezer de ruimte geven om tussen de regels door te lezen, en om zelf te interpreteren. Het gevolg hiervan is dat het een vertragende werking heeft op het verhaal en daarbij een gevoel van ongeduld oproept. Ik moet zeggen dat ik soms moeite had om me te concentreren, en af en toe dingen terug moest lezen. Dit kwam ook doordat ik weinig spanning voelde. De spanningsboog in het verhaal is vrij vlak. En ondanks dat Rachel een aantal keer in een penibele situatie terecht komt is het gevoel van dreiging en spanning dat daarbij wordt opgeroepen niet van dien aard dat ik er bij wijze van spreken mijn adem bij inhoud. De proloog begon veelbelovend, geheimzinnig en duister. Maar dat heeft de auteur naar mijn mening niet voldoende vast weten te houden. Er hadden wel wat meer spannende momentjes in gemogen. Tenslotte was Jake een "verboden zaak" voor Rachel. Daar had de auteur iets meer mee kunnen doen.... 

Het verhaal daarentegen zit goed in elkaar, en de plot is goed uitgewerkt. Alle lijntjes komen uiteindelijk goed tesamen, al is het wel redelijk voorspelbaar. De climax is stormachtig te noemen, hoewel de uiteindelijke uitkomst wel een beetje uit de lucht komt vallen. De auteur besteedt redelijk aandacht aan de personages. Rachel Knight is een symphatieke, betrokken vrouw. Ze heeft de nodige humor en dat leidt tot gevatte uitspraken en dialogen. Daarbij heeft ze net als zoveel vrouwen de nodige 'probleempjes' zoals onder andere liefdesperikelen, overgewicht en kledingkeuzes. Je kunt je als lezer gemakkelijk in haar verplaatsen. Toch had ik haar jeugdtrauma, in verband met haar zusje, iets meer uitgediept willen zien. Het wordt alleen maar genoemd en dat is jammer. De rest van de personages die er toe doen in het verhaal geeft ze iets te weinig aandacht. Ze zijn te oppervlakkig aanwezig, en je leert ze niet echt kennen. Dood door schuld is een degelijke, maar geen hoogstaande thriller. Wel leuk om gelezen te hebben.