In een tbs-kliniek vinden schokkende gebeurtenissen plaats. Opvallend is dat er bij elke gebeurtenis een stroomstoring is. Het verhaal gaat rond dat er een aanwezigheid, genaamd de Maud, ronddwaalt. Dit zou een geest zijn van een overleden directrice uit de tijd dat de kliniek een armenhuis was. Ze was een dwerg en had de gewoonte om op de borst van kinderen te gaan zitten en hen zo letterlijk medicijnen door de strot te duwen. Het personeel en de labiele, kwetsbare bewoners worden hierdoor erg angstig. 

Zorgcoördinator AJ Legrande probeert alles om te voorkomen dat de onrust omslaat in paniek. Als er een bewoonster van de kliniek overlijdt en de oorzaak niet kan worden vastgesteld en als een uiterst gevaarlijke bewoner ten onrechte wordt ontslagen, wordt de hulp ingeroepen van inspecteur Jack Caffery. Jack doet een laatste poging om het lichaam van de vermiste Misty te vinden. Hij heeft hiervoor de hulp ingeroepen van Flea Marly. Langzaam gaan de twee mannen op weg naar de gruwelijke ontknoping. Niets is wat het lijkt! 

De cover heeft een mooie blauwe kleur en past perfect bij het verhaal door het poppenhoofdje erin. Het boek zal zeker opvallen in de boekhandel tussen de andere boeken met covers van ogen of gedeeltelijke gezichten. Poppenspel heeft veel korte hoofdstukken. In het begin worden meerdere personages geïntroduceerd die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Na een lange introductie komt het verhaal op gang. Er lopen twee verhaallijnen naast elkaar. De tweede verhaallijn is de zoektocht naar Misty, dit is een voortzetting van de thriller Huid. Jack Caffery weet wie er verantwoordelijk is voor haar dood. De relatie tussen Jack en Flea ontwikkelt zich verder, maar voegt eigenlijk niet veel aan het verhaal over de tbs-kliniek toe. Ik denk dat je óf fan bent van Mo Hayder, óf dat haar stijl je niet aanspreekt. Zelf schaar ik me onder de laatste groep. Vaak moest ik me ertoe zetten om het verhaal verder te lezen, zeker in het begin. Maar ik kan me voorstellen dat de stijl, de duistere kant van de mensheid, het kijkje in het hoofd van een psychopaat en de gruweldaden intrigerend zijn om te lezen. Mo Hayder heeft een eng en, naar het einde toe, spannend verhaal geschreven met een verrassend einde. Het geheel is een mix van horror en criminaliteit.