Een verhaal dat terug voert naar de jaren negentig van de vorige eeuw en de oorlog in voormalig Joegoslavië. Inspecteur Karen Pirie van de afdeling Cold Cases uit Schotland onderzoekt de moord op een nog ongeïdentificeerd lijk, gevonden op een dak van een universiteitsgebouw. In De vrouw die niet opgaf draait het natuurlijk om de vraag van wie het lijk is, hoe lang het er al ligt en waarom. Dit was volgens de auteur een goede mogelijkheid om Karen Pirie van de afdeling Cold Cases weer aan bod te laten komen. Karen werd voor het eerst kort geïntroduceerd in De verre echo en in Een duister domein was zij ook de inspecteur. Er wordt soms teruggegrepen op ontwikkelingen in haar persoonlijk leven die eerder aan de orde lijken te zijn geweest, maar deze worden goed ingeleid en daarom kan dit boek prima los gelezen worden.

Val McDermid liep al lang met het idee rond voor dit boek, geïnspireerd op het verhaal van een vroegere docent van haar die les gaf op de universiteit in Dubrovnik en de oorlog van dichtbij heeft meegemaakt. Dit gecombineerd met de ervaringen van een andere vriendin die als forensisch antropoloog deel heeft uitgemaakt van het forensisch team dat naar Bosnië is gestuurd na de oorlog, heeft geleid tot dit boek. De zoektocht naar de dader van de moord op de man op het dak leidt naar voormalig Joegoslavië en brengt diverse gruweldaden aan het licht. Naast het feit dat De vrouw die niet opgaf gewoon een spannend boek is, kom je als lezer ook meer over de oorlog te weten op een hele toegankelijke manier. Ook zet het je aan het denken en laat het verhaal zien dat de grens tussen goed en kwaad misschien niet zo zwart-wit is.

Het verhaal wordt beschreven vanuit verschillende personen in de tegenwoordige tijd waaronder de Schotse politie die de moordzaak moet oplossen en twee juristen van het Joegoslavië-tribunaal die op zoek zijn naar het lek in hun organisatie. Een lek dat heeft geleid tot de moord op verschillende oorlogsmisdadigers. Ook worden er delen beschreven die zich afspelen in de jaren negentig in Joegoslavië. Deze zijn in een ander lettertype geschreven. Uiteindelijk komen deze verhaallijnen op een goed vervlochten manier bij elkaar, waarbij ik echt op het puntje van mijn stoel zat. De vrouw die niet opgaf eindigt met een persoonlijk drama. Dit kan niet anders dan een opmaat zijn naar een volgend boek met Karen Pirie in de hoofdrol. Laten we daar in ieder geval op hopen!