De wolven is deel drie in een serie, waardoor het een moeilijk apart te lezen boek is. De hoeveelheid referenties die gegeven worden in De wolven, kun je als lezer haast alleen begrijpen wanneer je ook de voorgaande delen hebt gelezen. 

Het verhaal begint met de ogenschijnlijke zelfmoord van oud-rechercheur Finlay Shaw, waardoor de zaak eigenlijk al opgelost lijkt, maar als lezer weet je al meteen dat er meer aan de hand is dan de informatie die gegeven wordt in het verhaal, waardoor je het liefst zo snel mogelijk verder wil lezen. Vervolgens draait het verhaal een paar keer verschillende kanten op, waardoor de lezer in feite op een dwaalspoor wordt gezet. 

De perspectiefwisselingen en tijdsprongen maken het verhaal meer helder, doordat je als lezer zicht hebt op alle kanten van het verhaal en ook door de verhaallijn uit het verleden beter kunt begrijpen wat er zich afspeelt in het heden. In het begin van het boek is niet helemaal begrijpelijk waar Daniel Cole naartoe wil met die verhaallijnen uit het verleden, maar dat wordt na een aantal hoofdstukken al snel duidelijk. 

De spanning is helaas wel matig opgebouwd. De wolven zou een enorm spannende climax zijn in deze serie, maar dat valt uiteindelijk wel mee. Ruim honderdvijftig bladzijden is de spanning vrijwel nergens te bekennen en draait het voornamelijk om eerdere gebeurtenissen. Pas tegen de helft van het boek begint de spanning wat te stijgen, maar uiteindelijk wordt het niet adembenemend spannend, hoewel die verwachting wel geschept wordt. Erg jammer is dat. 

Ook zijn er verschillende gebeurtenissen in het verhaal waar een bepaalde tijdsduur voor nodig is om het realistisch te maken, deze heeft Daniel Cole niet in acht genomen. Hier valt niet veel over te zeggen zonder spoilers weg te geven, maar het is wel echt een tegenvaller in het verhaal. Hier had Daniel Cole iets beter naar mogen kijken alvorens het in het verhaal op te nemen, zodat deze gebeurtenis ook voor de lezer te plaatsen valt in een tijdlijn die klopt. Nu lijkt het er meer op dat de auteur het graag in het verhaal wilde hebben, maar er verder niet heel goed over nagedacht heeft. 

Alles bij elkaar genomen, is De wolven een vermakelijk boek, maar moet je als lezer wel een behoorlijke tijd wachten tot het spannend wordt. Wie een erg spectaculair verhaal verwacht, zal teleurgesteld zijn; dat wordt het niet. De onrealistische tijdsduur die gebruikt wordt, zorgt ervoor dat een deel van het verhaal in één klap zijn geloofwaardigheid verliest en daarmee komt ook een deel van de kracht van het verhaal te vervallen. Als dit iets beter uitgewerkt was geweest, zou dat De wolven meteen een veel beter boek hebben gemaakt.