In Vermoorde onschuld maken we kennis met Stephan. Hij zit vast voor de verdenking van de moord op zijn eigen vader. Negen maanden geleden trof Stephan zijn vader levenloos aan op de keukenvloer. Toen was de conclusie dat zijn vader zelfmoord had gepleegd. Totdat een anonieme tip naar Stephan wijst en hij wordt gearresteerd. Stephan herinnert zich alleen het moment dat hij zijn vader dood aantrof, de rest van zijn herinneringen is hij kwijt. De enige manier om te achterhalen wat er die dag gebeurd is, is met hypnotherapie te proberen herinneringen terug te halen. Maar wil Stephan wel weten wat er zijn eigen hoofd verborgen is? 

Vanuit de eerste persoon volgen we Stephan tijdens de therapiesessies met Stella. Tussendoor zijn er verhoren, verhoren die Stephan helemaal dol maken. Maar ook de sessies zijn pittig. Om bij die ene dag te komen moeten er eerst herinneringen van langer geleden opgeroepen worden. En deze herinneringen zijn behoorlijk confronterend. De cover van Vermoorde onschuld is apart te noemen. Een soort tralies voor de voorflap, en op de voorflap een jongen. Mooi gedaan en het geeft een duidelijk beeld van de inhoud van dit boek, een jongen die gevangen zit. In haar vorige thrillers was er een vrouwelijk hoofdpersonage, deze keer heeft Mellink gekozen voor een mannelijk hoofdpersonage. Een jongen waarvan, zoals later is te lezen, de jeugd wel iets fijner had mogen zijn. Niet dat hij dat zelf al zo zag, maar door het ophalen van zijn herinneringen krijgt hij een toch heel ander beeld. Als lezer verwacht je zo ook meer te weten te komen en dat gebeurt ook wel maar of hij nu wel of niet zijn vader vermoord heeft blijft een groot vraagteken. Ook is het voortdurend de vraag welke kant dit verhaal opgaat. Als lezer wordt je dan ook meerdere malen op het verkeerde been gezet totdat alles open wordt gegooid. Dan begint er langzaam wat te dagen.  

Het hoofdpersonage wordt sterk neergezet en zoals zijn gedachten en gevoelens beschreven worden is het bijna niet voor te stellen dat hij zijn vader vermoord zou hebben. Daarentegen, de herinneringen die boven komen spreken dit weer tegen. En zo laat Mellink de gedachten van de lezer steeds heen en weer gaan wat de spanning alleen maar ten goede komt. Daarnaast is het verweven thema zeer actueel en laat het de problemen zien die zich in een samengesteld gezin kunnen vormen. Dat het voor een jongere niet altijd makkelijk is om deel uit te maken van een nieuw gevormd gezin. En zeker in het geval van Stephan, een jongen die niet makkelijk contact maakt en zich snel laat ondersneeuwen. Ook in dit boek laat Mellink zien over een groot inlevingsvermogen te beschikken en dat ze zich interesseert in de wereld van (opgroeiende) jongeren. Wel is dit boek is anders dan ik van Mellink gewend ben. Net een iets andere opzet maar dit maakt het boek er niet minder om. Zoals het verhaal verteld wordt is het een beetje alsof je een dagboek aan het lezen bent. Vooral de herinneringen die cursief gedrukt staan komen dagboekachtig over. Toch blijft voor de doelgroep de schrijfstijl zijn aantrekkingskracht behouden en door het mannelijk hoofdpersonage breidt de auteur de doelgroep aanzienlijk uit. De vorige boeken vond ik wat meer voor de (jonge)vrouwelijke lezers, maar dit boek zal zeker ook de mannelijke lezers bekoren. Vermoorde onschuld is een boek dat lang laat twijfelen en waarmee Mellink de lezer flink weet uit te dagen.